VON SOLO met hondje aan de wandel – over spullen uit een dierbaar verleden


Gisterenavond ging ik de hond uitlaten. Het was aan het stormen en donker. Ik liep alleen met de hond. De straat was leeg. Die middag en vooravond hadden we bij mijn schoonouders doorgebracht. Het obligaat nieuwjaarswensen met diner. Toen de DVD met dia’s van vroeger op ging na het eten, zag ik mijn kans schoon de hond uit te laten. Het was tevens dat ik niet met die oude beelden geconfronteerd wilde worden.  Het verleden verbergt soms zaken die verdwenen zijn en als verlies voelen. Het was me al donker genoeg. De hond piepte. Niemand wilde mee. Ik was dus vrij om te gaan.

Buiten dacht ik ontsnapt te zijn aan het bedrukte gevoel, dat zich rond deze dagen aandringt. Zeker als je je in een situatie bevindt, waarbij het lijkt of er steeds meer van een dierbaar verleden verdwijnt. Het hondje liep gretig tussen de windvlagen door in de verlaten straten. Het duister sloop echter mijn hart in. Er drong zich een kronkel uit mijn hersenen op. Vroeger woonden mijn schoonouders in een boerenwoning buiten het dorp. En huis met karakter en een familiegeschiedenis. Daar was het warm, ook al sneeuwde en jachtte het buiten. Een oude plattebuiskachel zorgde voor die warmte. Een aantal jaar geleden hadden mijn schoonouders besloten te verhuizen. De redenen daarvoor zijn discutabel. Er was niemand in de familie die het pand wilde overnemen. Wij ook niet. De kopers wilden de oude plattebuiskachel niet hebben, dus mijn schoonouders verkochten die. Mevrouw Solo en ik zijn nog mee geweest, toen mijn schoonvader de kachel naar Tholen bracht. De koper stond me niet aan, net als zijn woning en zijn vrouw. Ik was blij, dat we er weer wegwaren. Zo gaan dingen.

Nu in het zich opdringende duister, sloeg het gemis me als paniek om het hart. Ik liep in het niemandsland. Iets, waar ik vroeger mijn voeten aan warmde, was verkwanseld. Een deel van mijn oude, goede gevoelens was in handen gevallen van mensen die het niet verdienden. Ik haalde herhaaldelijk diep adem en ademde diep uit, in de hoop het gevoel te dempen, dat me bij de strot greep. Het gevoel van een stuk verloren verleden, waar geen retour meer op mogelijk is. Het gevoel bracht me terug naar mijn adolescentie, waar ik dit zo vaak voelde en het me verlamde. De angst iets dierbaars te verliezen en nooit meer terug te kunnen. Totaal irrationeel probeerde ik me eruit te rationaliseren: ‘Het was allemaal niet erg. In het ergste geval kon het ooit nog teruggezocht worden en teruggekocht. Het was gewoon een kleine alcoholpsychose na anderhalve week stevig bourgondisch leven en een dagje onthouding.’
Alsof ik weer zestien was. 

Intussen nu, maar toen ook al onbewust wetend, dat je je daar niet uit redeneert. Ik telde tot negentig en probeerde de golf over me heen te laten rollen. Het hondje meed intussen de bomen, waarvan de takken dreigden te bezwijken in de harde rukwinden. Ik sloot mijn ogen en opende ze weer. Het gevoel was minder, maar niet minder dreigend. Weer haalde ik diep adem. Het ging weer. Gevoelens van verlies of de vrees daarvoor. Ze zijn er altijd al geweest en hechten zich aan spullen, plaatsen, details, blikken van mensen en laten zich niet verklaren. Noem het bijgeloof. Soms denk je dat ze weg zijn, maar ze komen altijd terug, op donkere, regenachtige avonden als het stormt. Maar ook als de zon schijnt, als je het het minst verwacht.

Ik kan het niet verklaren. Maar voor nu ben ik het de baas. Dat laat weinig te concluderen over.

VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl

Share This:

Mirjam AL – die dag verzonken in tijd

Share This:

pom wolff – ergens


ergens is een plaats
waar wellicht
de liefde permanent
wordt bedreven

een plaats om naar uit te zien
waar iedereen wel sterven wil
omdat daar doodgaan
niemand verdriet

want wie ergens gestorven is
zal opgaan
in die ongerepte pracht
van een hallucinerend einde

dat voor jou en mij
voor ons overal
en verder nergens
te vinden is


pom wolff

Share This:

met Peter Posthumus 2024 in

wat ben je meer
dan wat je doet en deed

wij van de pluralis majestatis – wij van hier dus, wensen Peter een goed 2024 – peter is de met IEN VERRIPS om en om grootheid die elke dinsdag hier – maar dan om en om het onontkoombare leven doorneemt in onontkoombare poëzie – dat we er weer van kunnen gaan genieten in het nieuwe jaar.


een boerderijtje op
zandgrond in het zuiden
een klein eiland in het noorden
dat voor de helft is weggespoeld

mijn ‘roots’ liggen
in van dat losse zand
waar wortels niet in hechten
zijn verdwenen in verhalen
die niet zijn doorverteld
achtergebleven op zee
bij mensen die nooit zijn 
teruggekomen

wat ben je meer
dan wat je doet en deed
wat je zelf hebt meegemaakt
wat je daarom voelt en weet.

Peter Posthumus

Share This:

pom wolff: wat is het toch dat deze stem…

dit zou de laatste keer kunnen zijn dacht ik in 2013

het naaldhakkenmirakel gaga holt vliegt springt blaast

 jagger van het toneel zoals jagger mij  van mijn stoel

wat is het toch dat deze stem
ongeacht welk woord van elk woord
weer warmte maakt

echt mooi hoeft niet beschreven
is in zich mooi geweten en gekend

pom wolff

Share This:

PETER BERGER in Leiden: ‘Een miljoen ontaarde bloemen spatten vervolgens vurig bloedend uiteen in een kleurrijke orgie van vormeloosheid die dwarrelend ter aarde stort. Zo voel ik mij. Meer levend dan ooit…’


Het is zo´n vintage racefiets waarop alleen academie meisjes rijden. Meestal een Peugeot. Motobécane soms. Sierlijk gebogen over het omlaag gekrulde stuur is ze zojuist nagenoeg geruisloos door de bocht komen aansuizen. Smetteloze gympies losjes op de trappers. Dito gebleekte jeans strak erboven. De derailleur stilletjes ratelend. Eenmaal tot stilstand gekomen heeft ze het vehikel achteloos tegen de leuning van de vorig jaar geverfde Zijlpoortsbrug gedropt. Hoogglans dat nooit stopt. Geen gewoon groen. Nee! Het is van dat stroperig spiegelende monumentengroen dat ook op onze voordeur prijkt. Nadat ze haar oversized duffel met een onhandig gebaar heeft rechtgetrokken barst stipt om twaalf uur de hemel open. Het aanvankelijk fel klinkende rakatakatak verdrinkt in duister gebulder dat onmiddellijk wordt verscheurd door een bombardement van schelle witte lichtflitsen.

Een miljoen ontaarde bloemen spatten vervolgens vurig bloedend uiteen in een kleurrijke orgie van vormeloosheid die dwarrelend ter aarde stort. Zo voel ik mij. Meer levend dan ooit. Het is de beste plek van Leiden. Vanaf die brug is zicht rondom. De Kooi op oost. In het zuiden de Zeehelden. Het centrum in het westen en dan Leiden Noord. Kakafonie. Hemelvuur overal. Het houdt niet op. Schoonheid. Nu niet. Morgen niet. Nooit niet. Eva is inmiddels nergens meer te bekennen. Haar fiets nog wel. Fijn. Want ik mag ´em altijd lenen. Ook in het nieuwe jaar.

Peter Berger

Share This:

pom wolff: 24 tsja



24 TSJA
 
nou eens kijken of het lukt
een gedicht over oude dingen en
over nieuwe
 
normaal schrijf  ik over mensen
over doodgaan over verlangen
en over verliefden
 
de volgorde maakt niet uit
omdat er geen volgorde bestaat
bij die dingen
 
ze gingen dood
er werd tevergeefs verlangd
en ze werden ook weer verliefd in 23
 
het zelfde is nog steeds hetzelfde
liefde overwint alles
ik las het als kind al

bij mijn oma
op een bordje
in haar keukentje
 
pom wolff

Share This:

uw nieuwjaarswens of lijstje voor 24 graag weer hier – én is het gelukt in 2023? – 7 jaar geleden was het nog zo – 2017 met liefde – herdenken we nog even lisan en joop

en wie mij lief is blijft mij(n) lief! gaf Ramses ons mee –

en voor 2024 wens ik jullie weer wat ik jullie hieronder in 2023 wenste – van harte! en is het gelukt? de weg omhoog? graag jullie bijdragen wens of wenslijstje voor dit item – dank dank dank én gezondheid! (en leeft Jako nog?)

HOERA – DE JAKO LEEFT NOG!

Hoi pom, ik wens alle leden van de pomfamilie een voortreffelijk 2024 –
 ja, de fennek leeft nog! heb een heel moeilijk jaar gehad. Maar daar schrijf ik een andere keer over. Keek op je site, wat je voor programma je had, en kreeg zin mee te doen. Heb een fijne jaarwisseling! Slechter kan de wereld niet draaien, maar al dichtend komen we er wel. 
 
 
24
 
daar gaan we weer
een nieuw jaar voor ons
 
een nieuw jaar
om het leven als een schuld
langzaam af te lossen
 
want leven
is als bruikleen
als een estafettestokje
dat je toegereikt krijgt
even vasthoudt

en weer doorgeeft
 
jako fennek


 
 
Ha Pom,wat gedachten bij de jaarwisseling:

geen wensen
geen voornemens
geen lijst


en ik kijk
ook niet terug
dit is een gewone
dag en morgen ook


een ander jaartal, dat wel
en ach, dat is ook maar ooit
door mensen bedacht


één wens dan toch:
morgen opstaan en denken
godzijdank, er is weer een dag
onverwacht in mijn handen
gekregen om te kneden
tot een prachtige


dat is een prachtig leven



tot volgend jaar!
Met vriendelijke groeten,
Ellis van Atten
www.ellisvanatten.nl
www.indlovucoaching.nl
Vooruit dan. Ik sluit me aan. Bij wensgedachten 2024. Voor jou en voor mij. Ach … laat ik eens gul zijn. Voor iedereen.

Een hobbelpaard dat droog staat
Een kabinet dat staat als een huis
Een lijf zo gezond als … ja wat …
Een auto die blijft rijden een leven lang
Een vakantie 24/7 in je hoofd
Een bierbuik zo plat als een dubbeltje
Een goede wijnfles die nooit op gaat
Oliebollen in alle kleuren
Werk dat leuk is
Familie die gewoon familie mag zijn
Vrienden die vrienden blijven
Een hond die niet uitgelaten hoeft (te zijn)
Een poes die houdt van spinnen (rond je buik)
En niet te vergeten … 
Zelfgemaakte appelmoes …
Iedere dag.
Voilà, dat was het voor 2024.


Groet,
Rob Mientjes


er schijnt een oude Chinese nieuwjaarswens te zijn  
die luidt: ‘Ik wens u een saai jaar’
daar zit wel wat in begin ik onderhand te denken

na dit hectische jaar dus maar: 
allemaal een saai jaar gewenst

een beetje kuieren door de velden
eens een boek uitlezen 
een redelijke gezondheid 
geen propvolle to-dolijst
en nog zo wat saaie dingen



anke labrie
(2023)
  • voor 2024 bijdragen van INGRID E. NOPPEN
  • FRANS TERKEN – kiezen voor het juiste spoor
  • LUK PAARD – viert’et leve!!!!!
  • RIK VAN BOECKEL – Het einde van 2023 nadert
  • JAKO FENNEK – leven is als bruikleen
  • ELLIS VAN ATTEN – er is weer een dag
  • ROB MIENTJES -Een goede wijnfles die nooit op gaat
  • ANKE LABRIE – dat geluk soms
Goedemorgen Pom,
We gaan voort, ook in het nieuwe jaar, op de ingeslagen weg, samen met onze lieven.
Ook voor jou/jullie een goed en mooi 2024,
waarin de poëzie een ‘thuis’ blijft vinden, op de Pom.
Hartelijks,
Frans



Op naar 2024

Wij gaan niet voor wat verwacht
wij gaan voor wat wij zelf denken
en doen wat wij kunnen doen
meer nog wat wij nodig vinden

opkomen tegen de tegenwind
dichters op het podium noden
die in woord en zin zeggen
waar en waarvoor we staan

dat er weer veel staat te gebeuren
wat vast eerder al is gedaan
het vraagt nu om nieuwe daden
dagen waarop verbeelding bloeit

de weg gaan die ons verder brengt
kiezen voor het juiste spoor en
steeds over het voetlicht gebracht
dat alles nog open is

laat dat jaar maar weer beginnen
maak er als het kan een feest van
houd vast de hoop gebruik je kracht
en heb dag en nacht het leven lief

© FT 30.12.2023
Pom, ik wens je een fijne jaarwisseling en een heel mooi poëtisch 2024.
Met dichterlijke groet
Rik



Het einde van 2023

Het einde van 2023 nadert
met langzame schreden
wij zijn gelukkig en tevreden
het oude jaar al voorbij

voor het nieuwe zijn wij frivool en vrij
met verzonken poëtische gedachten
energieke muzikale krachten

eeuwigheid blijft nu bestaan
tot de dagen en maanden
met rasse schreden voorbijgaan

het ritme van de universele tijd
is de onontkoombare realiteit
zo laat de wereld de jaren zien
het voorbije in zingende herinnering
poëzie laat het voorbije voortbestaan
in woorden overgaan.

Rik van Boeckel
30 december 2023
Goedemorgen Pommie,
Mocht ik je voorheen niet meer horen, dan wens ik jou en je dierbaren in elk geval een mooie jaarwisseling en een gelukkig, maar vooral gezond 2024. 
Ingrid E. Noppen

VOOR 2024

Dat wij dichters zijn
met taal en pen geboren
nog maar zo weinig nodig hebben 
dan hagelwit papier

dat ik jou dichten kan
en jij misschien wel mij
en wij elkaar daarin 
wat meer leren vertalen

wat is er dan te wensen
dan enkel voor de wereld
alleen maar poëzie
de brug naar een verstaan


Ingrid E. Noppen




“ twintig 24 en zo “

ik kijk en neem rust
overloop wat is geweest
bedenk wat op komst is
wat kan zijn
hoe’et zal zijn
wat zal zijn zal zijn
ik neem de tijd hoe dan ook
heb geen glazenbol
zie geen toekomst in echt
maar maak planne
wik en weeg gedachte
neem voornemens
ben nog steeds bereid tot
deuge
liefhebbe
gezonde verstand aanwende
tot mooi mens zijn
hart & ziel de leidraad
en’et denke overdenke bedenke
gedenke herdenke
die zekere vorm van wijsheid
nastreve nog steeds
zo’et nieuwe jaar straks in
late wat voorbij is
de lesse trekke
de wijsheid behoude
en zo naar’et nieuwe
nog ongewisse grotendeels
twintig 24
behoude wat goed was
en daarin groeie
daaruit groeie
dag na dag
en zo na elke nacht
deuge
liefhebbe
houde van
’n gewete hebbe
en ook nie teveel lijde
onder de wankele gezondheid
ja zo schrijf’k dan
vrij naar horatius de romeinse dichter
” pluk de tijd “
de wens (in kort dus)
een opperbest twintig 24
met alles zoveel as mogelijk
naar de zin en de wens
en liefde heel veel liefde
viert’et leve!!!!!
notes: © luk paard (voor’et nieuwe jaar )
pomgedichten – ik bedoel ik – wens jullie en jullie lieven een weg omhoog in 2023 – niet te letterlijk natuurlijk – maar gewoon een stapje verder/hoger dan die gezet zijn in 2022. dank voor alle prachtige bijdragen aan de site der poëziesites. ik heb weer mooie dingen mogen beleven met en rond de poëzie en mijn pomsite het afgelopen jaar. dat het zo zal blijven. een fijn en warm nieuw jaar!

de 2022-2023 bijdragen van INGRID E. NOPPEN, FRANS TERKEN, LUK PAARD, JAKO FENNEK, RIK VAN BOECKEL, VERA VAN DER HORST, ROB MIENTJES, ANTONY OOMEN en ANKE LABRIE

Op de eerste plaats de beste wensen voor het nieuwe jaar Pom. En zo ook op de tweede en derde plaats.

Weer oud op nieuw


Voor wat betreft lijstjes
Over dood doen en zo
Onder of boven aan de ladder
Van de A van Armando
Tot de Z van Zorro
Gooi ze overboord
Begin op nieuw
Eindig op oud
Draai het eens om
Gewoon voor de aardigheid
Boosheid mag ook
Dus nieuw op oud
Het mag, het moet
Om steken verder te komen
En evenzo streken
Vreedzaam of desnoods
Om liefde in het midden te laten

Rob Mientjes
Nieuwjaarsnacht


Buiten was het nieuwe jaar begonnen
wel duizend bommen en granaten
De mensen konden het gewoon niet laten
hetzij met vuurwerk, stingers of kanonnen


Binnen sidderde men en beefde
Wat vliegt er daalijk door de ruit
Maar hulde aan de bruidegom en bruid
die desondanks hun wittebrood uitleefden


De lakens kleurden alras rood
Hier werd een jonge bruid ontmaagd
Hier werd nieuw leven nagejaagd


Leven, niet minder dan de dood
Demonen dienen ferm verjaagd
De ziel gesust, de lust behaagd


Antony Oomen
1.I/2023
Ameland
Beste Pom,
Alweer een laatste dag, althans van het jaar 2022. Het was me ‘t jaartje wel! Alle vrome wensen bleven min of meer onbeantwoord. Doen we ‘t dit keer beter? Moed houden, met zekerheid. Dat is mijn kort, maar dierbaar lijstje – Fijne jaarwisseling, Jako.


hoop

dat we duiven blijven voeren
laat ze leven
laat ze koeren

duivenschender
schend je eigen lijdende, je
moedeloze aangezicht

zet het mes
op de al dichte keel
voer uit spoel weg
trek een streep  
door vroeger tijden
begin opnieuw
verdraagzaam nu

gun, ja gun
de vredesvogel leven

jako fennek

ALLEEN MAAR …
 
Niet over weer een crisis
niet over stikstof of over oorlog
niet over moeten of niet moeten
in deze dagen even niet
 
alleen maar mogen wensen
sterren van verdraagzaamheid
van wapens neer en enkel vrede
voor heel de wereld en al het leven
 
en voor alle schrijvers en poëten
laat je pen niet stoppen om te baren
van dat wat de stem is van je ziel
en hoe klein het woord, hoe sober het teken
het recht heeft om te worden gelezen
 
wat ik je zeggen wilde
alleen maar dat
alleen maar dat

Ingrid E. Noppen 



Het jaar van de klakkeloosheid

Iemand roept iets
dan roepen duizenden mensen het
verspreiden het sneller dan corona
niet gehinderd door enige kennis
bestormen ze beelden,
overheidsgebouwen, landen
jagen mensen hun huis uit,
hun baan uit, de hel in
een hersenloze meute
vleesgeworden algoritmes
met verkeerde input

Laat 2023 het jaar van de
goede input zijn, sta eens stil
bij wat een goede vriend mij zei:

Ik zeg wat ik denk,
betekent niet
ik spreek de waarheid.

Vera van der Horst
Goedemorgen Pom, 
De laatste dag van dit jaar, het brengt gemengde gevoelens; 
dus op naar een nieuw, in liefde en beste gezondheid! 
Mijn lijstje hieronder.
Warme groet, 
Frans



Lijstje voor 2023


Punt 1 t/m 98 
op alle fronten een waar en 
volkomen vuurwerkverbod
het vuur alleen in de liefde
in vriendschappen en
de poëzie natuurlijk


niet dat oorverdovende
dat knallen door muren en ramen heen
hartverscheurend voor zelfs kat en hond
maar zachte zoete tedere geluiden
een beetje fluitend door de dagen


voor wie dan toch aan het vuurwerk wil
op punt 99 steek het in het gat
dat er van komt als je zonodig 
voor een explosie gaat


of op 100 – noem het een einde alvast –
ga dan liggen aan het gas
voor een laatste beetje adem
zolang de kraan nog open staat


*
ik wens u alle goeds 
in een beter nee een best jaar


© FT 31.12.2022
Pom, ik wens jou en alle andere dichters vanuit Senegal een fijne jaarwisseling en een heel mooi poëtisch 2023.

Rik


De branding van warm geluk

De reis naar het nieuwe jaar
is al bijna hier en straks
nu in de tegenwoordige onvoltooide tijd
de warme ritmische realiteit

de poëzie van het nieuwe jaar
is een droom die werkelijkheid wordt
leidt tot landing in de ritmische branding
in voorbeeldige harmonie
met het zinderend zand van Senegal

laat de branding van het nieuwe jaar
leiden naar vrede warm geluk zo tevreden
naar de week van vriendschap met poëzie
op de melodie van verbeelding.

Rik van Boeckel
31 december 2022
de rockdichter): woordjes des paard voor’et jaareinde…’et nieuwe begin!
HAPPY NEW YEAR!!!
zo de spurt gaat voluit
de kuite staan op knappe
de dije lijke van graniet
de rug wordt gekromd
nog 250 meter
en dan.…
FINISH
(maar geen eindpunt)
ja we zijn bijna in oud
op de valreep met nieuw
‘et schrijve is minder
me hoofd overloopt’et leventje
wat was…wat voorbij is
voorgoed
wat nu is wat komt
ik wens ied’reen een machtig jaareinde
en zo naar twintig 23
d’r helemaal doorheen met alle goeds
en alles goed
bovenal een goede gezondheid
dàt is’et grootste belang
en liefde ja liefde
dat we van de liefde moge blijve
en geniete en wel volop en voluit
altijd liefde zo mooist
dit is mijn wens aan jullie
de paardfans
de lezers
de getrouwe
de familie
de vriende
en ied’reen die passant is
ik blijf bestaan
the show is goin’on
nu en hier en straks
en ook tot op de finish
‘et oudejaar
de start van’et nieuwe jaar
dat’et mag de dage na de nachte
dat’et mag ’n heel jaar lang
en dan nog es
vele jarenlang
maar nu eerst jij en jij en jij en jullie allemaal
wens ik’et allerbeste dus
en nog es dat’et liefde mag
liefde blijve
zo’et kloppende hart vol vuur en passie
fire & flame
dat’et vonkt dat’et vlamt
dat’et vuurt
ik zeg: HAPPY NEW YEAR
de finish is binne handbereik
‘et nieuwe jaar wordt opgediend
morge
laat in de avond
de nacht
middernacht
taste we toe en kunne proeve
van wat kome gaat
laat’et zijn zoas’k aanhaalde
en nog es dat’et van de liefde is
de echte liefde onvoorwaardelijk
en zo’et geniete!!!
YEAKETEYEAK!!!!
ied’reen een formidastische twintig 23!!!!!!!!!!!!
(notes/wish © luk paard )
  • petra maria luidt ons  van de pom uit met haar LL-lijstje of stijgt u nog net boven petra uit? ditmar lief – ‘ken’ ik weer als altijd met oud&nieuw alleen aan de champagne – bruut, in wie hang je uit?
  • rutger kopland voor als u wil stoppen
  • e.c. dark uit haar voetsporen
  • nu met het LL-lijstje van cartouche en de vredeswensen voor ons bregje
  • oud en nieuw met webbie
  • rik van boeckel – de doden herdenken het ritme hervinden
  • met wijze woorden van bregje zonderland én het LL-lijstje van bregje – én met het LL-lijstje van tante
  • gratis therapie van joop komen
  • het LL lijstje van LisanL

Lijstje van liefde
 
Ik houd van stoepkrijt
Zodat het met de regen verdwijnt
 
Ik houd van bellenblaas
De schoonheid die uiteenspat
 
Ik houd van zebrapaden
Omdat ze mijn pas afremmen
 
Ik houd van sneeuw
Zij smelt de dromen
 
Ik houd van naald en draad
Voor wat slijt en scheurt
 
Ik houd van de bomen
En vooral van bomen
 
Ik houd van wat wij zijn
Jij en ik en de wandelingen
 
Ik houd niet van wensen
Maar ik gun graag
 
Ik gun een zachte drempel
En roekeloze wijsheden
 
En poëzie in het nieuwe jaar
Want ik houd van beloftes
 
PM op de drempel naar 2017

https://youtu.be/zzWCw0RFPWo


Dezelfde route.

Het heeft iets ongewild treurigs
zij loopt waar jij gelopen hebt
haar sporen kruisen onzichtbaar
de jouwe, zoals de adem
van een jaar verstijfd vacuum nalaat.
Tijd staat als de dood tussen ons,
met onverbiddelijk zwarte handen
en terwijl de zon daken bestijgt,
slagregent de herinnering leeg
zijn het haar voetstappen
die genadeloos uit de jouwe treden.


©Eric C. Dark

Mijn lijst
is bescheiden

een meisje, een kleintje
zij telt voluit één punt
een ieniemini minimale
maar hoe beregroot
van opgave:

ga voor al
niet dood, blijf voor
alsnog alleen dat gat
dichten tot wie je bent
dat het een aard heeft

mvg., Cartouche

**********

Kop op

wens ik u beste mensen
poëten lezers en beterweten
dat momenten niet verloren gaan

in de maalstroom van
tranen – niet in te houden –

dalen in dit platgetreden land
grond en bodem mogen worden
van lelies in het veld

Cartouche
31-12-2016

ik weet nog
 
hoe jaloers ik was
dat je ergens
en niet alleen god wist waar
tussen de lakens verzeild
het nieuwe jaar in neukte
met zo een gladde jongen
zeg maar
.
dat je achteraf
eenzaam bleek
vuurwerk keek
en hoe ik vandaag
 
pw

Pom, 2016 is bijna voorbij. Met dit gedicht luid ik het jaar uit en het nieuwe alvast in.

Ontjaren

Het jaar ontjaren
is als de klok terugzetten
doorspoelen wat dwars zat
de doden herdenken
het ritme hervinden

het leven vieren
als wees van de wereld

het boek der dagen uitlezen
voornemens uitfilteren
niet blijven roken
vuurwerk verblinden
appelbollen olieflappen ontgiften

vrienden vinden
liefde ontluiken
zo  blijven dichten

de trommel der dagen
vol passie compassie
voorzien van de slagen
het ritme der jaren
na tweemaal de eeuwen
met zeventien tikken
op koppen van mensheid
in beelden slaan.

Rik van Boeckel
31 december 2016

ons Bregje opent onze harten met de volgende woorden en geeft een code oranje af: “geen blindelingse volgzaamheid svp” – mooie woorden bregje, dank je wel

Ik wens iedereen een hele plezierige jaarwisseling.
Dat het nieuwe jaar ons allemaal veel geluk mag brengen. Geluk, gezondheid en een flinke dosis wijsheid, zodat we liefde niet verwarren met blindelingse volgzaamheid. Uw bregje
 
……………………………….
 
Lisan, mijn lijstje is vrij kort:
 
Ik heb mijn voornemen voor 2016, vriendelijk en voorkomend blijven en me niet in een negatieve maalstroom mee laten sleuren bijna het hele jaar vol weten te houden.
 
Die bijna ga ik wegwerken in 2017.
Mijn voornemen er een vredig, liefdevol en verstandig 2017 van te maken zal ik uitstralen.
Wat misstappen zijn niet uitgesloten maar ik hoef ook weer geen engel te worden.
 
xx

………………………………………..

 

 

Het lijstje van tante:
 
ik ga in het bejaardenhuis helpen
ik ga bij de politie
ik richt een partij op
ik reis naar Amerika
ik reis naar Rusland
ik reis naar Groningen
ik drink geen thee meer
en ik ga nooit meer naar de tandarts
 
(dat hoeft ook niet tante – o nee Brekje)
 
 
 

Therapie

Nooit kon ik zelf mijn verzen voor u lezen.
Steeds weer haperde plotseling mijn stem.
Emoties werkten hierbij als een rem.
De tol van schrijven uit het diepste wezen.

Hoe vaak stond ik bezweet, met klamme handen,
(reeds bij de eerste strofe sloeg ik dicht)
voor mijn publiek, met een verkrampt gezicht
te declameren met een mond vol tanden.

Maar op een dag kreeg ik Schierbeek te lezen,
Armando volgde, Deelder en van Geel.
Mijn plan stond vast, ik word experimenteel,

zodat ik trillingvrij en zonder vrezen,
op luide toon en zonder me te schamen,
heel frank en vrij mijn nonsens uit kan kramen.

Joop Komen

——————————————–
 
Lijstje
 
Ik heb nooit wraak genomen
Ik heb een prachtig kind gekregen
Ik heb vele vrienden en vriendinnen.
Ik kan heel goed koken
Ik giechel nog steeds.
Ik heb een Limburger lief.
Ik ben meer dan een keer waanzinnig verliefd geweest.
Ik heb een vak geleerd waarbij ik mensen echt kan helpen.
Ik schrijf een column
En volgende week weer een ?
 
Lisan
Lisan

Share This:

eerbetoon aan Jan Wigman


JAN

jan heeft het nieuwe jaar niet gehaald. dat kan er ook nog wel bij – bij 2023. vanmiddag gleed de rouwkaart door de bus. jan was een goed mens. geboren in amsterdam oost – woonde hij bijna zijn leven lang in de pieter vlaming straat – in de buurt van het tropenmuseum. jan was een collega van mijn vader – een jonge collega van mijn ‘ouwe’. in latere jaren heb ik heel wat aangename uurtjes doorgebracht in die Pieter Vlamingstraat. jan was ook een goede gastheer. en hij hield altijd de bijzonder aantrekkelijke buurvrouw aan de overkant in de gaten als zij op haar balkon verscheen.

jan had gouden handjes. als er in mijn ouderlijk huis ook maar iets kapot ging – dan kwam jan. onbaatzuchtig werden er reparaties verricht, leidingen hersteld, kraantjes vervangen, zielloze apparaten liepen weer als een treintje soms als jan er alleen maar naar gekeken had. jan had technisch gezien overal verstand van en jan had altijd het goede gereedschap én de passende onderdelen en onderdeeltjes bij zich. kortom jan was een wonder.

jan was zo gezien de laatste der mohikanen. er is iets kapot – je belt jan – jan komt – jan repareert en drinkt en kopje koffie en de boel werkt weer. geen telefonische wachtrij, geen afspraken kalender, geen voorrijkosten, geen urenschrijverij – geen enquetes – geen factuur van 366 euro exclusief BTW voor het aandraaien van een schroefje.

het ga je goed beste man wil ik zeggen – maar het ging niet meer goed, lieve jan. het was een voorrecht je te kennen.

Share This:

afscheid van GHISLAINE PLAG


vanuit mijn huiskamertje, drie hoog achter in de Jordaan praat ik even met buurvrouw Bettie die weer eens op der platje staat te schreeuwen – “wat hei je nou weer te klage buurman?” – nou bettie het is een heel errug. “en watte mag er dan zo errug zijn buurman?”

nou bettie – ghislaine met die mooie naam van wie we elke dag mochten genieten op Radio 1 met haar programma ‘spraakmakers’ gaat ons verlaten bettie. ghislaine wil vrij zijn – dat lees ik net in het Parool -en dat ze rust ook effe fijn vindt: “Die rust in mijn kont had ik niet verwacht” lezen we in de krant

“o wil ze nieuw zijn buurman?” – wat zegt ze buurman?? RUST IN DER KONT? ja bettie zoals meneer gorter vroeger al zo mooi dichtte – ze wil nieuw zijn en opnieuw beginnen. “ja wat kon ie mooi dichten he buurman die meneer gorter! – zeker bettie.

“en wat nu buurman, ga je zelfmoord plegen, spring je uit je raam net voor oud en nieuw? alleen maar omdat mevrouw ghislaine vrij wil zijn? kunnen wij die rotzooi weer opvegen, hebben wij dat nog net in 2023??
buurman je bent toch zelf ook best goed in het dichten van van alles en nog wat – nou dan ken je toch ook een gedicht over die mevrouw ghislaine van jou schrijven?” heb ik al eens gedaan bettie doen we die maar in de herhaling – word ik zelf ook weer rustig in mijn kont – allemaal omdat we van Ghislaine houden bettie en haar bovendien nog heel veel rust IN der kont toewensen. én dan hoef jij beneden die rotzooi niet op te ruimen!


ode aan ghislaine

o ghislaine plak
ik ben geen gek
of maniak noch etterbak

ik zoek geen vrouw
maar hoor ik jou
jouw stem die naam

ghislaine plak

dan springen hier spontaan
de rozenknoppen open
you know die ronde

wat best wel raar is
omdat er nooit rozen
in mijn kamer staan of stonden


pom wolff

Share This: