KARIN BEUMKES: ‘Geef me verdomme een Gay Pride, of een aantal schalkse boerinnen in de picknick aan het water door omfloerst riet…’

Dear Pom,
Net weer tv  gezien, net weer met mijn hoofd geschud, het is weer volop zomer maar vrolijke gezichten zie je nauwelijks meer.
Geef me verdomme een Gay Pride, of een aantal schalkse boerinnen in de picknick aan het water door omfloerst riet.
en geef me de wind in de zeilen, bij kleine Karin is alles mogelijk en liefs,
van de dochter van de kapitein



Berichten uit de tand des tijds

Seniorenflats en varkenssteden
wij onderscheiden ons
in onze gebieden leven we goedkoop
iedereen kiest kiloknaller.

Terwijl wij krioelen
in warme zomermaanden
liggen de schappen vol
met pepernoten.

Stiltegebieden en erwtensoep
wij onderscheiden ons in fratsen.

De zeugen verwachten weer
jongen in april

En in juni bedient de koning
de reuzenbarbecue.


KARIN BEUMKES

https://youtu.be/J4okxtKqL7s

Share This:

Vera van der Horst dacht dat dementie thema was van de zondagochtend wedstrijd die tot september is opgeschort

de zondagochtendwedstrijd – de enige echte virtuele – op de pom hervatten we op 1 september – effe lekker geen wedstrijd – maar wel de weekenden met een tweedichtschap ‘over en weer’ met dichter frans terken – in afwachting van mijn kleindochter rond 1 augustus. vera had hier iets over dementie gelezen en heeft een gedicht ingezonden op dat thema – wij zijn wij om haar gedicht niet te publiceren?


Oma

Ze hield haar handen onder de kraan
ik draaide hem open en gaf haar
de zeep, terwijl ze in de spiegel staarde

je ziet er goed uit oma, zei ik zacht
ze draaide zich om met een bruuks gebaar
en zei: dat oud wijf daar, dat ben ik niet

Met – in haar hoofd- een kokette blik
en zwierige gang, liep ze voor me uit
glimlachte naar een passerende man

Ik kende mijn oma als – no nonsens-
bedachtzaam en serieus en nu
zag ik een vleugje  van haar jeugd

Vera van der Horst

Share This:

Pom Wolff & Frans Terken – over en weer – week 1 – WELKOM KIND

de dichter Frans Terken neemt de uitdaging aan – de komende negen weken schrijven wij in het weekend op pomgedichten punt nl over en weer. ik schreef Frans dat wat mij betreft het een persoonlijk thema mag zijn. dochter Sonne bevalt rond 1 augustus – ik schreef Frans: een persoonlijke reeks – de verwachting – het geboren worden – en dan het leven in Frans – en dat we het mogen meemaken. Frans stemde in:  eind september wordt zijn oudste zoon Tjebbe vader.

welkom in het leven hier
 
het zal nog een paar weken duren
dat ik je voor het eerst zal zien
 
ingepakt al is het zomer
honger huilen borsten zoeken
 
de mooiste op de wereld zijn
welnee mooier nog
 
je kunt veel verzinnen
maar het leven niet
 
elke dag een beetje kind
je leven lang dat wens ik je
 
 
pom wolff


Verwachting

Zo levend is verwachting 
weten wat er op komst is

groeiend in haar warmte en liefde 
nu nog in dat lichaam geborgen

hoe je als een gast verzorgd wordt
door stoffen uit haar bloed gevoed 

wonder van kloppen en bewegen
ingepakt als een uniek cadeau

met de week dichter bij de wereld
waarin wij je welkom heten


© FT 30.06.2023

Share This:

FRANS TERKEN neemt het verzoek tot ‘over en weer gedichten’ in overweging – in juli en augustus geen zondagochtend wedstrijd op pomgedichten punt nl


hoi Frans – ik ben van plan om de zomermaanden juli en augustus geen wedstrijd op de pomsite te doen – is het een idee om de komende 9 weken – een ‘over en weer gedicht’  te schrijven in en/of voor het weekend – jij hebt ervaring – voor mij is het nieuw. ik lees je graag terug – grt.grt. pom

Frans schreef met Joop Scholten heen en weer gedichten, met Jolies Heij ook, Frans heeft ervaring gedichten te schrijven in reactie op geschreven werken van een mede dichter. ik zou het een eer vinden om ook de twee zomermaanden met Frans op deze poëtische wijze te kunnen communiceren. ik wacht zijn reactie in spanning af . de poëzie van frans is trouwens zaterdag te bewonderen te midden van andere grootheden bij Alja Spaans podium in Alkmaar:

Share This:

dementie voor hem voor haar


 
we doen ons best
meer kunnen we niet doen
het leven een liedje
 
totdat ik gisteren die vrouw
over haar demente vader hoorde
mijn kinderen zullen nooit meer
 
weten hoe lief hij was
 
 
pom wolff

voor haar

ik zal haar troosten als ze verdrietig is
een dekentje over haar heen leggen als ze slaapt in haar stoel

alle stekkers weer in het stopcontact doen
de wc ontstoppen als ze de kattenkorrels weer

ik zal op tien plaatsen hetzelfde briefje neerleggen
elke dag voor haar koken en haar geheugen zijn

en ik zal chocola kopen omdat ze dat lekker vindt


pom wolff
 

Share This:

Abraham VON SOLO in de hitte en de oude mensen die voorbij gaan



Het is een warme avond in juni. Teneergeslagen fiets ik in de avond door West. Het is een rotweek geweest. Op de Schiedamseweg heb ik bij de Poolse supermarkt een halve literfles bier gehaald. Daarmee fiets ik nu over de Willem Buytewechstraat. De weg wordt verbouwd en we moeten een stuk over brede houten platen fietsen. Voor me sukkelen twee oudere mensen voort. De man voorop en de vrouw erachter. Ze gaan erg langzaam. Het is dan ook erg warm. De mensen kibbelen wat met elkaar. Ze gaan zo langzaam, dat ik ze wel in moet halen. Op een slakkengangetje passeer ik de vrouw. Ze heeft me niet horen aankomen en schrikt even. De man passeer ik ook. Ook hij heeft me niet horen aankomen. Het gaat nochtans erg langzaam, want ik heb ook geen haast. Er is ook ruimte zat. Ik zie hem naar mijn bierfles kijken. Als ik vijf meter verder ben roept hij me na: ‘Dat is verboden hier!’ Ik negeer het en peddel verder. Het zal wel kloppen wat de man zegt. Dat drinken op de fiets in het openbaar verboden is in Rotterdam. Maar dat kan me op dat moment toevallig net even niets schelen. En ik doe hem er geen kwaad mee. 

Na een uurtje fietsen ben ik bijna thuis. Het is nog ongewoon druk op de Kleiweg voor het tijdstip van de dag. Dat zal wel komen door de ijswinkel bij me tegenover, waar elke avond een rij staat. Dat trekt een hoop mensen aan die wel van een ijsje houden. Al vanaf een afstand zie ik een ouder stel onvast over de stoep waggelen. De man is niet erg vast op zijn benen en de vrouw is eenvoudigweg dik. Ze vallen niet echt op. Dat zegt overigens meer over het straatbeeld, dan over hen. Uit het weinige, dat ik kan waarnemen van hun looproute, valt niet op te maken welke kant ze op willen. Alles gaat ook heel langzaam en schijnbaar richtingloos. Op het moment, dat ik bijna ter hoogte van de zebra ben, zwenkt de man ineens uit. Blijkbaar willen ze oversteken, maar bedenken ze zich dat op het laatste moment. Ik had het niet zien aankomen. Er is niets aan de hand, want de afstand tussen mij en het stel is groot genoeg. Even vang ik haar blik. Varkensoogjes achter dik geslepen kunststof. Ik fiets door en hoor haar achter me sneren: ‘Ja, fiets maar snel door!’ Ik denk er op dat moment niet te veel van. Ik ben bijna thuis.

Nadat ik de voordeur achter me gesloten heb daalt een rust over me. Alles is verder in orde voor nu. Ik ken mijn tekortkomingen en schaam me daar niet voor. Soms maak ik fouten. Soms ben ik onmachtig. En ik heb mijn slechte dagen. Maar mijn tekortkomingen voortdurend proberen te maskeren door het uiten van futiele, onjuiste meningen over het microgedrag van anderen, daar pas ik voor. Laat ze in de stront zakken, de lui die dat wel doen. Daar hebben ze trouwens mijn hulp niet bij nodig.
 
VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl 

Share This:

over het gescheurde slipje van Marieke – Merik van der Torren


Hoi Pom,
Ik heb enkele jaren als rondleider bij Brouwerij de Prael gewerkt. En dit gebeurde….groet, Merik


Marieke

Op een dag gebeurde het in brouwerij de Prael.
Het was er weer een bedrijvig zooitje.
Mannen en vrouwen sjouwden met kratten en fusten
onder wie Marieke.
Ze bukte en haar broek scheurde.
Iedereen, ook zijzelf deden alsof nix an de handa
om met Gerard Reve te spreken
en ik zag hoe haar broek scheurde,
haar gebloemde slipje
tien jaar geleden

en ik leidde weer toeristen rond,
vertelde van het brouwproces,
het ontstaan van de wort,
de toevoeging van hop en van gist,
het rijpen van het bier

en dacht aan je gebloemde slipje,
Marieke


Merik van der Torren

Share This:

PETER POSTHUMUS de laatste voor de zomervakantie: ‘losgezongen woorden als tegengif in een vergeven wereld de kiem der kunsten ongericht, als tegenwicht…’

losgezongen woorden
als tegengif in een vergeven wereld
de kiem der kunsten
ongericht, als tegenwicht


prachtige bijdragen weer de afgelopen maanden – inmiddels jaren op de dinsdag van de dichter Peter Posthumus – een welverdiende vakantie op de pom tot september – heb mooie weken peter! een laatste gedicht – filosofische overdenking voor de zomer van 2023 in nederland, in zweden, voor in de wereld!


Nu er inkt vloeit
uit een pen
een handvol woorden
op papier ontstaat
in weerwil van
te veel, te groot, te snel
verzet tegen de overmacht
van wat er allang was


woorden die even zichtbaar zijn
in de spiegels van het opkomende
ruim kolkende water
losgezongen woorden
als tegengif in een vergeven wereld
de kiem der kunsten
ongericht, als tegenwicht


Peter Posthumus

Share This:

Peter Berger: ‘Bier doet de bootjes wiebelen. Het volk zuipt vrolijk mee. Veel valt er niet te zien, maar met wat fantasie is zelfs de gay pride er niks bij…’



Het is er altijd feest en vandaag viert men er zomer. Solstice op z’n Leids. De lakenfeesten! Het hele gebeuren vangt altijd aan met de peurbakkentocht. Feest van licht? Breek me de bek niet open; het is folklore. Op z’n best. In vogelvlucht is het een optocht over water, die peurbakkentocht. Een bonte avond: iedere schuit een eigen thema. De wereld op z’n kop. En laten al die bootjes nou net langs mijn voordeur varen. Met luid joelende lieden drommend langs de waterkant. Kortom, hoog tijd voor een rondje Nieuwe Rijn.

Bier doet de bootjes wiebelen. Het volk zuipt vrolijk mee. Veel valt er niet te zien, maar met wat fantasie is zelfs de gay pride er niks bij. Er wordt gewuifd als door prinsessen. Gejoeld en gebruld. Koninklijk gelachen. Gedanst en gesjanst. Gehuild zelfs soms. Een compleet circus is het. Zo druk zelfs dat mijn dagelijkse rondje om de gracht daardoor wat langer duurt. Karnemelksbrug. Koornbrug. Visbrug; en dan weer terug langs de voormalige V&D. Daar op het dakterras drink ik graag een flat white. Soms een macchiato. Koffie met hele dure melk zeg maar. Meestal is het er een oase. Maar vandaag even niet.

In verte zie ik haar. Obstakels van het leven trotserend op het allerlaatste bootje. Met een stomdronken Noach aan het roer. Bebaard met een touwtje. Lilith? Een glimp! Haar glimlach is goud waard, maar vandaag jankt ze tranen van saffier. Haar motto? ´Geniet ervan want we leven in een snelkookpan.´ Ze wenkt me. Me uitdagend met woest uitgeslagen vleugels. Wetend dat ik van haar hou. Maar ik hou het even voor gezien. Morgen is er markt. Inclusief nieuwe haring! Daar kan geen feest tegenop.

PETER BERGER

Share This:

TON HUIZER OVER ‘PESTWIJVEN’

Ze zijn er weer, die pestwijven. Goed voor een bult hier of daar
en bijgevoegd niemendalletje.
Hoe ze in de gaten!

Prettig weekend
Ton


Luctor et Emergo

Nat scheren blijft het
beste
maar die mug…
die komt pesten

kraan erop, goed idee
weggespoeld
weg ermee

maar zij worstelt en
komt boven
taai insect, niet te
geloven

flinke meid in ruim sop
krijgt respijt
stijgt weer op

mooie droom, nachtje
lang
fris ontwaakt
bult op wang


Ton Huizer

Share This: