pomgedichten.nl – Pagina 119 – Pom Wolff – gedichten – nieuws

Ien Verrips: verleden heden en de toekomst

oud plezier in klein gezelschap
koutend over de toekomst
waarvan zij de verliezers zijn
palaverend over een verleden
waarvan het leed vergeeld
vergeten door de één
wat minder door de ander
maar niet de feesten die we feestten
de minnaars die we deelden
schuldeloos en zonder pijn
dat kwam daarna

feb 2023 Ien Verrips

Wie is van hout? PETER BERGER is van het hout vandaag op pomgedichten punt nl!

Houthok vol. Ketting bijna bot. La tronçonneuse vraagt om focus. Want het ding snijdt bomen als door boter. Niet aan denken. Ladder plaatsen ook zoiets. Zodat ´ie nergens heen kan. Klimmen maar. Een metertje of tien. Soms zelfs twaalf misschien. Van onderen! Zijtakken gieren langszij. De jankende ketting raast en vreet zich een uurtje later door de ranke stam. Inzagen. Wig. En dan? Zoef. Boem! Geen gekraak. Sorry boom. Chirurgisch. Het vraagt om planning en consistentie: stoken van eigen terrein. Drogen is noodzaak. Voor vuur zonder rook. Takken polsdik of dun als dijen: drie jaar. Maatje taille minimaal vier; en de borstomvang van cupje A een jaar of vijf. Maar die zijn schaars. Die laatste. En echte woudreuzen bestaan hier alleen met de ogen dicht. De stam dient nog te worden gekliefd. Kort zagen dus, zodat deze klus geen ramp wordt. Het stapelen is een kunst. Puzzelen van dik naar dun. Het gros is dijbeendik.

Therapeutisch. Autistisch compact moet het zijn. Voor een hoge stapelfactor. Een kuub of zes. Minimaal. Men noemt dat hier six stères. Resultaat van dagen noeste arbeid. En dan nu rust. Op het stenen bankje. Doorweekt tot op het bot dampende asem blazend. Dikke druppels vallen. Le bruit de la pluie. Plop. Drup. Drop. De klok stopt. Silence. Hout groeit sneller dan de kachel verslinden kan. Het bad lonkt. Stomend heet, omdat het overloopt van Eva´s liefde. Maar ik vrees dat ik dan nooit meer wakker wordt; voor eeuwig badend, capturé dans son rêve d’amour. Tijd voor een Red Bull. Morgen naar de Haute Saône want dat is alweer een poos geleden. Een uur of vijf. Door het Marnedal deze keer. Sur les petites routes.

Peter Berger

Frans Terken wint de enige echte virtuele – naar maarten van roozendaal – ‘alsof er niets is gebeurd’ – trofee op pomgedichten punt nl Luk paard zilver.

ik kies deze week – onder de gedichten leest u de verantwoording -natuurlijk ook met dank aan alle dichters die troostrijke gedichten instuurden – ik kies voor de bevrijdende verhalende poëzie van Frans Teken – goud – en de sprankelende bruisende taal van Luk Paard – zilver – van harte dichters!

‘Even weg uit wat is geweest, op weg naar nieuw, soms is het een ontmoeting, …., soms de woorden van een dichter’ schrijf je; ik was even weg, las de woorden van Spaanse dichters; schreef bij terugkomst dit:

Amigo

Er zijn dagen dat je ver moet gaan
voor een ontmoeting met een vriend
een die al jaren op je wacht

samen landen in de stegen van deze stad
wandelen zonder de wijzers van de klokken
over de plaza’s tot waar de poorten staan

een rondgang door wijken en parken
langs bar en theater de statuur van koningen en
helden de dichters in standbeeld en geschrift

alsof het van een hogere orde is
zweven boven daken en koepels
tot het late licht de avond inluidt

even rust als in de verte het gebergte
in zachte zon die nog schijnt op de toppen
bedekt met een rand van sneeuw

de geur opsnuiven van deze stad dit losse leven
op het lijf geschreven tot diep in de nacht
glans in de glazen – hoe het ons vleugels geeft

© FT 08.02.2023

een prachtig relaas – er even tussen uit – dat je soms ver moet reizen – ver moet gaan om een vriend – vrienden te ontmoeten – om met hoeveel verleden ook – de dag te genieten – de stad te genieten – de avond de drank – prachtige troostrijke rustgevende regels en de mooiste is deze: ‘even rust als in de verte het gebergte’- Frans legt zijn woorden op het gevraagde thema: **niet dat het verleden ontkend hoeft maar soms is het wel fijn om even niet aan verleden te doen – om op te ademen, – even weg uit wat is geweest – op weg naar nieuw.**

onder’n sterrenhemel…’n echte zomernacht…we zoude’et liefde noeme…lang…fel vol passie…tot bleek hoe hard…en asof’r niets is gebeurd:

“ ‘n laatste keer “

de nacht hing vol sterre
zij speelde schaduwe
om ons heen

jij en ik die van voluit
asof’et de laatste keer
‘k voelde hande grijpe
we zoude houde
asof’r nooit genoeg
nooit die laatste keer

in de ochtend dan
deed je zonder’n kus
en ik alleen

© luk paard (de rockdichter)

de levenslust spat van de beginregels af – in een heerlijk woordenspel – het is haar allemaal toch net teveel geworden moeten we begrijpen – en daar sta je dan – desolaat en aangevreten door de pijn. valt de stilte in. dichter paard weet wat leven is en van de stilte ook.

FRANS TERKEN – even rust als in de verte het gebergte
RIK VAN BOECKEL – de tijd leeft ongestoord voort
IEN VERRIPS – zo kan het worden weer misschien
LUK PAARD – we zoude houde asof’r nooit genoeg
JAKO FENNEK – een nacht waarin de liefde woord wordt
ANKE LABRIE – het was ook allemaal zo snel gegaan
ROB MIENTJES – Een plek blijft leeg
VERA VAN DER HORST –

wie wint de enige echte virtuele – naar maarten van roozendaal – ‘alsof er niets is gebeurd’ – trofee op pomgedichten punt nl?

‘alsof er niets is gebeurd…’ zingt maarten van roozendaal – niet dat het verleden ontkend hoeft maar soms is het wel fijn om even niet aan verleden te doen – om op te ademen, waar maarten van roozendaal ook ‘mooi’ over zong – even weg uit wat is geweest – op weg naar nieuw.
soms is het een ontmoeting, soms de hoop, soms de woorden van een dichter, een zanger, die je over een dood punt heen brengen. troosten. we lezen ze graag – u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd

ik heb geen reden
er is geen grond
jíj laat geen ruimte
voor verleden

alleen al
je bestaan te weten
is meer
dan ooit in mij bestond

ik zag je kijken
niemand was ooit dichter bij
ik zag je ogen
en ik zag mij

pom wolff

Wat een mooi lied van Maarten van Roozendaal. Hier is mijn bijdrage.
Met dichterlijke groet,
Rik

De driesprong

Het heden is de puzzel
horizon verdwaalt nimmer

wandelend naar nu geeft betekenis
onder de muziek van morgen geen gemis

het gebeuren danst ons los
de tijd leeft ongestoord voort

de weg naar de schaduw van de maan
blijft in het geheugen staan

de driesprong leidt kansrijk verder
we laten het verleden eenzaam achter.

Rik van Boeckel
11 februari 2023

een echt boeckels woordenspel met het heden en het verleden en alles wat daartussen denkbaar is – met die mooie regel ook: ‘de tijd leeft ongestoord voort’ – een onvergankelijke regel die rik aan de poëzie schenkt.

Hoi Pom,
Het went niet. Ik zit bij een vriendin van wie zojuist haar man dood is gegaan. Wat een verdriet.
De prijs van ouder worden geloof ik.

heel even na het slapen
net voor het echte wakker zijn
als onverbiddelijk de waarheid binnendringt
dat zegenend moment
van bijna onnozele onwetendheid
heel even maar
toch is het dat moment
waarvan je weet
zo kan het zijn
zo kan het worden weer
misschien

Ien Verrips – feb. 23

ik ben niet zo van de bijvoeglijke naamwoorden – ze voegen teveel persoonlijks toe aan de woorden die er echt toe doen – echt / zegenend en onnozel mogen geschrapt het gedicht wordt er niet slechter van.

dat moment
van bijna onwetendheid

dit fragment bevat meer poëzie dan het met gevulde koek en bijvoeglijk naamwoord geladen geheel dat de lezer geen enkele ruimte meer overlaat – ach laat ik ook eens overdrijven.

het is ook een onevenwichtig gedicht – is kopzwaar – het eerste gedeelte staat bol van de bijvoeglijkheid en de laatste regels zijn kaler van inhoud dan nodig.
het gedicht lijkt wel een turks flatgebouw net voor de beving – als de grond beeft stort dit bouwwerkje zeker in. ligt de lezer onder het puin te kreperen. dat moeten we niet hebben.

Dag Pom,
Koud maar mooi in het Zwitserse. Uitmuntende gelegenheid om te dichten. Hier mijn bijdrage.
Ik hoop dat het je goed gaat? Wens je in ieder geval een fijn weekend. Groet van Jako.

**zelfs vogels blijven zingen**

ver terug de dagen
waarin hij de zin van het leven zoekt
maar in de loop der tijd
ontdekt hij toch bij toeval
dat zijn leven een schimmenspel
van woorden is
tussen dageraad en schemering
tussen schrijven en lezen
vertellen en luisteren

er volgt een nacht waarop
de dag met moeite aanbreekt,
een nacht waarin de liefde
woord wordt, een nacht waarin
de vogels zelfs blijven zingen

jako Fennek

ja die nachten bestaan vertel mij wat – toch wordt dit gegeven hier niet helemaal eenduidig over het voetlicht gebracht. de woorden zijn net te hoogdravend gekozen – zeker die in de tweede regel. nee de vogeltjes zingen dit keer niet echt geloofwaardig in de nacht. maar er mankeert meer aan het gedicht – normaal zou ik met het weglaten van wat woorden het gedicht redden – hier moet ik teveel weglaten.

een tijgerbroek heeft ze gekocht
ze zag hem hangen bij een kraam
dwars door haar tranen heen

het was ook allemaal zo snel gegaan
in nog geen week ineens een weduwe
dacht aan haar oma’s altijd in het zwart
en hoe vreselijk oud die toen al waren

maar een keer heeft ze hem gedragen
die avond in een onbekende kroeg
waar ze zomaar in haar eentje
naar binnen was gestapt

ze is tot sluitingstijd gebleven
en heeft nog nooit zoveel gelachen

anke labrie
11-02-2023

**een herkenbaar tafereel – om wat was maar even te laten voor wat het is – een onmogelijke missie – maar dat wist zij ook wel. deze bittere waarheid mis ik een beetje in de woorden.**

*Tussen bedrijven en carnaval door, voor Maarten, dichter, kanjer, muzikant.*

**Alsof er niets gebeurd is**

Nette kleren aan
zwijgzaam de conversatie

Een plek blijft leeg
stilte, waar blijft ie nou

Tijd niet gehaald
lange haren ongekamd

Smakkend eten
pa staat op, helt over tafel

Haalt uit en mist, niemand lacht
boze pa trekt langzaam terug

Steunt in bord tomatensoep
rode waterval op zondags hemd

Pa zet zich neer
alsof er niets gebeurd is

Tot het lachen hem vergaat

Rob Mientjes

ha een aparte open interpretatie – een familiegebeuren – niet uitgeschreven – de scene laat zich nog door de filmregisseur verder invullen afhankelijk van de andere gebeurtenissen die we hier niet voor ogen krijgen. bij de dichter Mientjes weet je heel vaak niet waar je aan toe bent. dat heeft wel wat. ‘een plek blijft leeg’ voor mij de mooiste regel met de meeste zeggingskracht los van de verhalende invulling.

Goedenmorgen – Mooi gedicht van jou, ik herinner me het niet, is het een nieuwe?
Mooi stukje ook over, een collega, neem ik aan. Een week van afscheid nemen en herinneringen voor jou.
Helaas heb ik niet voldoende focus, mn moeder is er weer een week, dat leidt erg af. Miss dat ik morgenochtend de geest krijg, maar ik vrees van niet, ze staat erg vroeg op en kan zelf geen koffie zetten, daarna gaat ze praten.

hahaha daarna gaat ze praten – dank je en goed luisteren hoor! beste groet

Seraphina Hassels – met ‘Nieuwe grond’ – {presentatie 19/2 om 1500 uur in Café Eijlders}

**Nieuwe grond**

Ze keek naar het gebroken gezicht
waarin ze zichzelf jaren had verloren

naar de hand die als een vraagteken op tafel lag
handen die ooit de hare omvatten tot ze weerloos was

zie zijn mond de woorden wegen
de mond waarvan de gespleten tong niet meer wist hoe te kussen

zag het lichaam licht naar haar toe gebogen
een lichaam wat zich niet meer gaf tot ze was als een uitgehongerd dier

de afgewende ogen die zand strooiden in de hare
verbijsterd door haar eigen blindheid

verlaat ze de barre vlakte van jarenlang verzwijgen
zoekt tastend naar nieuwe grond van bestaan

Seraphina Hassels

Café Eijlders en dus Eijlders Dichters zijn op zoek naar een frisse wind.

Jij gaat ons op zondag 19 februari 2023 vanaf 15:00 uur laten voelen hoe de wind waait.

Wij gaan graag luisteren naar gedichten waarin de wind letterlijk of figuurlijk ons meeneemt naar andere gedachten.

De presentatie op deze dichtmiddag is in handen van Seraphina Hassels en Martin Wijtgaard.

Wij kijken er naar uit.

Paul Lokkerbol

—
Eijlders Dichters
E-mail: eijldersdichters@gmail.com

Website: Eijlders Dichters

Korte Leidsedwarsstraat 47, 1017 PW Amsterdam

bespiegelingen van VON – ‘Cup D’s als torpedo’s, slanke taille en een kont als een stootbumper. Dat alles mooi geaccentueerd door een strakke hardloopbroek en een T-shirtje met kort mouwen. Moeiteloos bepaalt ze het tempo. Achter haar aan sukkelen twee mannen van begin dertig…’

Het is fris buiten. Met handschoenen aan fiets ik over de Hoofdweg naar Prins-Alexander. Vanuit tegengestelde richting zie ik haar aankomen. Een grote bos blond haar. Eén meter achtenzeventig en tegen de dertig. Cup D’s als torpedo’s, slanke taille en een kont als een stootbumper. Dat alles mooi geaccentueerd door een strakke hardloopbroek en een T-shirtje met kort mouwen. Ze is druk aan het praten. Moeiteloos bepaalt ze het tempo. Achter haar aan sukkelen twee mannen van begin dertig. Gekleed in trainingsjack. Ze zien rood van de inspanning en kijken verbeten. Ik stel me voor, hoe het straks zal gaan als ze weer komen op de sportschool. Ze zal hen dan de laatste les voor vandaag gaan leren. Ze zullen met haar kettle bells aan de slag moeten. Gloeiend ijzer pompen en dan flink body afpumpen. Daarom zijn het ook twee mannen op één vrouw. Zij kan dat wel aan. Zij is vanaf het begin af aan al de baas. Fuckfit heet dat.

Zo zie ik dagelijks groepjes mannen en vrouwen voorbij paraderen in diverse straat- en parkbeelden. De hoeveelheid coitus die bedreven wordt door dergelijke mensen moet overweldigend zijn. Ze zijn allemaal zo fit! En houden van zweten. Ze zitten strak in hun vel en zijn begeerd door andere begeerlijke wezens. Daarbij geldt het recht van de fitste. Degene met de langste adem, de sterkste spieren en het strakste lijf bepaald hoe de paringsdans eruit gaat zien. Wie er in het kringetje mee mag doen wordt bepaald door kracht, doorzettingsvermogen en navenant uiterlijk. Het mooie is, dat iedereen de kans heeft mee te draaien in deze vleescarrousel. Het wordt gefaciliteerd door mobiele apps als Tinder, hippe koffiebars en yoga klasjes om te snuffelen aan elkaar en onderhouden via crossfit abonnementen, HIIT en progressive overload. En dan wordt er geneukt. Veel en hard. Als in een pornofilm, maar dan met fitte, mooie mensen. Het moet er goed uitzien in de spiegels. Dat is het belangrijkste. Je mag niet dik en lui zijn. Dan ontvalt je het recht tot paring. Niemand wil je, niemand ziet je.

Liefde is ook niet meer hetzelfde. Het is niet meer zo belangrijk. Natuurlijk hoort het er wel bij en zo, maar het kan ook anders. Seks is niet hetzelfde als liefde. Liefde kun je ook voelen voor iemand, die niet perfect is. Seks is enkel voor sportieve, atletische mensen. Die gezien mogen worden als ze het doen. En die moeten laten zien, dat ze zo zijn om het te doen. Verder kun je zo genderneutraal en poly-amoristisch handelen als je wil. Alles kan en alles mag. Je kunt zelfs bij je partner blijven. De grote acceptatie van nieuwe liefdesvormen gaat hand in hand met de nieuwe lichamelijke omgangsvormen. Liefde kan altijd en overal. Veel neuken kan alleen als je er hard voor gewerkt hebt en gezegend bent met een goddelijk lichaam en onvergankelijke jeugdigheid. Een sixpack garandeert een sexpik.

Soms droom ik, dat ik jong was geweest in deze tijd. Maar ik ben een realist. Al was ik nu in de bloei van mijn leven geweest, zelfs dan, had ik niet bij de uitverkorenen gehoord. En ach, hoeveel verschilt dat van mijn echte jeugd zoals hij geweest is? In een tijd waarin enkel zaken als uiterlijke schijn, fitness en na-aapgedrag nog tellen, val ik weer terug op mijn oude principes. Vroeger wilde ik er niet bij horen, als iedereen dat wilde. En nu wil ik dat nog steeds niet. Ik laat de schijnbare baten lopen voor de mentale lasten, die het me op zou leveren. Fuck dat soort fit. Fuck die cultus. En doe de gordijnen maar dicht lief. Niet te ver. Zodat ze het buiten bijna zouden kunnen zien. Het licht mag je aanlaten. *We fit perfectly, as we are*.

VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl

Mirjam AL: ‘Ik heb het zo koud, als vele miljoenen, die wachten op een veilige deken…’

Ik heb het zo koud, als vele miljoenen,
die wachten op een veilige deken

*Voor alle kleinkinderen die om wat voor reden*
*dan ook hun grootouders niet kunnen ontmoeten.*

Geef mij een deken van zachte woorden,
een dekje van lieflijke mei-zoentjes.
Dek me toe met strelende handen,
zing mij een liedje voor onder de wol.
Ik heb het zo koud, als vele miljoenen,
die wachten op een veilige deken
en op het slaapliedje van hun moeder.
Schaapje, schaapje, geef mij je heerlijke wol
en ik weef een deken vol warmte.
Voor diegenen die van koude bibberen,
hier, ga maar liggen, ik dek je toe.

*Mirjam Al,*
*januari 2023*

3600 – 6200 – 30.000

Peter Posthumus – ‘en ook hoe dat betere leven steunde op bedrog…’

Zienderogen zakt het
verleden weg
komt soms weer boven
in verhalen over
als kind en later
toen het er van kwam
over straten, huizen
wie er woonde
hoe het goede leven
zich voltrok in een
ontspannen, zorgeloos bestaan

en ook hoe dat
betere leven
steunde op bedrog
op zal wel en
wat dan nog

Peter Posthumus

Ton Huizer zet de ‘Opperdoezer – ronde’ – met dank aan zijn ouwe schoonmoeder – weer op de kaart – heel noordholland ademt op – westfriese boeren eisen een tonhuizer standbeeld

de aardappel stond dit weekend centraal in de zondagochtend wedstrijd – de 010 dichter Huizer vond nog een ‘afkokertje’ naar zijn eigen zeggen. ik zelf woonde zeven jaren aan de onderdijk in Onderdijk – tussen medemblik en wervershoof in het westfriese land – tegenover een veld met opperdoezers – die mochten daar nog net geteeld – met de aardappelen was het prima goed communiceren – met die boeren niet tot nauwelijks. “je verstaat ze niet..”

ik was blij na zeven jaar ballingschap weer terug te zijn in 020 – nu koop ik ze bij de appie de opperdoezers – wel 5 euro per kilo maar dan heb je ook wat met roomboter.

Share This:

Share This:

Share This:

Share This:

Share This:

Share This:

Share This:

Share This:

Share This:

Share This: