pomgedichten.nl

het 2e texelse poëziepodium in café De Kastanjeboom – zeg maar het podium eilanddichterRoop/WillemBroens was – het mag gezegd –  uit het goede kastanjehout gesneden. een kort verslag met enige persoonlijke accenten is op zijn plaats. eilanddichter/organisator Roop verzorgde een gratis drinken en drinken voor de dichters in het poëziecafé gesponsord door een drankengroothandel of was het de plaatselijke grutter. (graag even een vermelding)-  hoe dan ook een belangrijke en waardige geste richting dichters. stevig gebruik van gemaakt. een afgeladen café – maar met verstilde aandacht voor de poëzie. waar heb je dat nog.

uw verslaggever was met de dichters Arie van Egmond en dichter/Volkskrantfilmrecensente Gerdin Linthorst noordwaarts/ eilandwaarts getogen – op de teso boot – een uitje. van 1400 uur tot 1600 uur poëzie en de top-40 bluesmuzikant Sloppy Tom voor de afwisseling. de ontvangst was allerhartelijkst. roop goed geluimd. beumkes zoenen in volle omarming aanvaard. willem broens (woensdagavond trouwens te bewonderen in café Daan&Daan in Amsterdam – de Kattenburg wintereditie – in een programma met oa  Gabriel Kousbroek en Aurora Guds – maar dat terzijde)

het programma afwisselend. doorgewinterde dichters als oa Larissa Verhoef, Beumkes, Broens, wisselden het podium met lokale helden die vooral persoonlijk leed in rijmvorm te lijf gingen. we vernamen van een oude vrouw die na veertig jaar scheiding nog steeds  onder hypotheekleed zat, we vernamen van intense chemokuren die familie leden moesten ondergaan. en er was een man die 7 minuten wist te dichten zonder dat ook maar iemand in het café wist waarover hij sprak. uitgever bert bakker had zijn levenswerk ooit niet opgenomen in zijn uitgeversfonds en wilde de portokosten vergoed hebben voor het terugsturen van de kilo’s  ingezonden werken. lokaal leed mooi allemaal!

heel anders toch de stadsdichteres van Ede Larissa Verhoef, ook wel bekend als de afvalgoeroe van Ede –  zij moest naar eigen zeggen nogal uitgebreid ‘kotsen’ in de trein – kijk dat is andere koek, dan heb je tenminste wat – haar ware poëzie geëtaleerd in sneltreinvaart. een perfecte performance.

Texel kent na gisteren twee poëziekoninginnen. Beumkes is natuurlijk de enige onvervalste echte eiland koningin van de poëzie – ik neem hieronder omdat het maandag is  (op pomgedichten is maandag altijd beumkesdag) in dit verslag een van haar prachtige gedichten op:

Berichtje van een koud Texel.

Orkaan

Ubie bleef thuis toen Iboe kwam
de orkaan kwam aan land met wind en regenvlagen
het werd tijd, Ubie begon te bidden
God kwam in het huis en ving de eerste klappen op.

Ze aten chocolade en beefden van de angst
maar God was hier het langst
en wilde helemaal niet buigen
en hóór de takken werden stil
de spinnen begonnen weer te rennen
de katten waren niet meer bang.

Het klusje was geklaard;
Iboe trok zichzelf terug
en ging wat verder mokken.

Niemand is vertrokken
het kleine stadje werd een bedevaartsplaats.

Muziek: The common linnets – Calm after the storm https://youtu.be/bWe8PRsW4T0

Al mijn liefs Karin

De andere koningin – gisterenmiddag uitgeroepen door jury, café, bezoekers en organisatie heet Gerdin Linthorst. een van haar gedichten – het gedicht CADZAND – ik probeer het gedicht vandaag te achterhalen – zal in neonletters op het eiland te lezen zijn en  zal door de bluesdichter/singersongwriter Sloppy Tom tot een song worden verwerkt –

Cadzand

De vloedlijn scheidt

niets van niets

wind tuimelt in willekeur

uit lucht in water

trekt striemen jaagt

schuimkoppen

op en weg.

Wij zien door ogen van de geest

het spiegelgevecht van

zeegrauw en loodgrijs

om en om.

Nat zand in Cadzand

vervagende afdruk van leven

wat sporen rond een

dode kwal en verder

ademloze leegte

waarin alleen een

enkele meeuwkreet klinkt

of het blaffen van

twee honden.

het hield maar niet op de lofuitingen voor deze middagkoningin Linthorst die zich gloeiend van trots en alcohol te goed deed aan ‘de juttertjes’ die door het personeel niet aan te slepen waren.

Roop in een goed humeur, goedgemutst dus, verwelkomde mij met een lief maar o zo giftig gedichtje bij zijn introductie. we ontvangen het werkje graag nog om het hier de lezers te presenteren.  arie van egmond werd uitgeroepen tot eijldersdichter en organisator van de eijldermiddagen en voorts ook tot buurtmanager van het gehele amsterdamse Leidseplein. het werd een heerlijk dagje uit. ik wist mij vergezeld door de creme de la creme uit de poëziewereld:  poëziekoningin Linthorst en Leidsepleinpoëzieregisseur van Egmond. Texel mag trots zijn op Eilandichter Roop en Willem Broens – de derde open middag zal er zeker van komen – men wil drie a vier keer per jaar poëzie en muziek combineren in dat heerlijke gastvrije café restaurant  De Kastanjeboom. ik zeg doen! het was mooi en goed zo!

ach ja tessel was toch altijd goed voor enige poëzie. er lopen heel wat markante figuren rond op dat eiland. eerst is er de boot, vervolgens al die meeuwen. dan dat eilandgevoel. lammetjes – over dat eiland raak je niet uitgeschreven. gelukkig hebben we nog de poëzie.

de man die nu weer eens hier
en dan weer eens daar verblijven moest
als het maar wel onder toezicht was

die heel goed was
in het onderhouden van contacten
met name daar waar het de nymfomanen betrof
en die daarna nog jaren lang konijnen fokte

heeft zijn rust wel verdiend
in de grond niet slecht
Requiescat in pace

©pw

meeuwenzweefde

ik heb haar lippen met mijn lippen
en ongenadig met mijn mond haar ongeëvenaarde kont
het leek wel opereren

masseerde lichtjes op de woorden
veer pont veer toch volle zee tot ik wadend in je wiegend
meeuwenzweefde in een eeuwig wel en

ja

dacht diepzeeduiken, witte vloed
maar ontdekte dat de TESO godverdomme den helder – texel
in slechts vier minuten doet

©pw

eerder deze week schreven we voor de koningin van texel een troostrijk gedicht. drukken we hieronder nog maar eens af. heel fijn dat we einde maand de troost in klinkklare zoenen live kunnen overbrengen. ten behoeve van en voor de poëzie – en voor dichters zoals webmaster – heeft deze koningin TEXEL speciaal laten open stellen. dat op dat eiland ook weer eens een frisse wind zal waaien. waar is het feestje? op texel is het feestje! 26 januari de dag.

de aankondiging: Zondag 26 januari 2020 van 13:30 – 17:00
De Kastanjeboom – Stenenplaats 2, 1791 EA Den Burg
Het tweede Texelse Open Podium voor taalnerds staat te gebeuren. Mee van de partij deze keer ook een gerenommeerd slammer uit Amsterdam, Pom Wolff, de stadsdichteres van Ede, Larissa Verhoeff, en de Texelse bluesmuzikant Sloppy Tom met net zo muzikale als poëtische bijdragen.

tot troost

het is door haar toverpracht aan woorden
maar ook door wie zij is hoor
dat wij de aarde voor haar ploegen
zij zich koningin kan voelen

en god zal wegkijken
het is hem allemaal teveel

in haar koninkrijk géén engelen
alleen maar mensen
mensen die zingen
van de poëzie en van de vrede

en zo zal de vrede zijn
en zo zal het vrede zijn

pw

…dat het leven veel te mooi is

en een kapitale kooi is

staakt het werken!!! aan de macht!!!

de oproep van ‘Your local Pirates’ (joke kaviaar en peter storm)  aan het begin van hun nationale tour gisteren gearriveerd in Amsterdam.  met hun  ‘a fair warning’- de nieuw uitgebrachte CD voor 5 euro te koop bij de optredens – 14 strijdliederen – met afwisselend de gesloten vuist en dan weer mooie zachte woorden gelegd in de nog net niet helemaal afgebroken bezongen natuur.

wat valt er van het optreden te zeggen – de pirates plaatsen zich in een traditie van gezongen strijdliederen – het ene moment klinkt in de verte nog iets van de nieuwe internationale scene door  – dario fo’s mistero buffo klanken – de jaren 80 van de vorige eeuw – bij het volgende lied kan het kampvuur opgestookt.  op de beste momenten herleeft een dichter als Henriëtte Roland Holst – maar dan wel het socialisme geslepen met anarchistisch slijpsteen. de grote waarschuwing tegen het kapitalisme soms in poëzie verpakt dan weer in zeer directe strijdkreet: ‘de barricades op! – sta op doe mee met de strijd voor de overwinning van de anarchie!’

ik vond alle gezongen liedjes bij elkaar een aangenaam uurtje. ze brachten mij weer even terug bij de grote socialistische voorvechters in de vorige eeuw. ik weet niet of the pirates mij deze kritiek kwalijk nemen. the pirates  roepen immers op tot actie – kom in  beweging  – sta op! de boodschap. the pirates streven geen aangename verpozing na. het eerste nummer van de CD heeft hitpotentie. mag van mij de top 2000 in. ik zing wel mee – als vrije pensionado – het werken gestaakt.

…dat het leven veel te mooi is

en een kapitale kooi is

staakt het werken!!!

Ha Pom,

Wellicht heb jij interesse in onderstaand; het bloed kruipt waar het niet gaan kan en nu ik eindelijk het idee heb niet door technische onvolkomenheid halverwege te stranden, heb ik me aan een nieuw projectje gezet: een derde alfabet, een stilistisch ditmaal. Er missen nog zeven letters en de laatste loodjes wegen het zwaarst–over de helft, zeg ik maar tegen mijzelf in de spiegel. 

Als het af is zal ik je een PDF doen toekomen–je vindt het vast niet oninteressant–maar ik wilde je toch alvast enkele staaltjes toesturen. Hopelijk vind je ze stichtend, humoristisch, of zelfs allebei. 

Alle goeds,

D.

Vandaag ontving ik het bericht dat ook de laatste loodjes zijn gezet en overwonnen – zijn derde Alfabet is voltooid. Van harte Ditmar – HET ALFABET TE BESTELLEN HIER op zijn site – proef hieronder maar voor:

A

Tot affectief allitereren
is onze Agnus wel in staat;
hoor hem het lamsvlees dan pinceren,
al zwetend en te onzer baat:
“Godgloeiend godver!” Daar, in ’t vuur,
telt Jezus’ aflaat ieder uur. 

B

Ons tante Beth, neerlandica,
gaat in haar brief weer op die toer:
met scherpe metonymia
noemt vader ‘slap’ en moeder ‘hoer’
en noemt men, metaforisch, hier
te huize wel ‘wc-papier’.

D

‘Excla- en dubitatio!
Wat met zo’n lelijk wijf te doen?
Beperken tot fellatio?
Haar weigeren, alsook haar poen?
Een zak op ’t hoofd? Het blijft zo-zo…’
Gedachten van een gigolo.

M

Madame vindt ’t malom: “Á propos een naald te steken in ons kind?!” Dit is docteur al snel de trop: “’t Wordt ziek dan, stomme koe! Bezint!” Zegt hun au pair daarop, belerend: “Uw uitspraak vind ik vachinerend.”

O

Oxymoronisch als ‘koud vuur’ doet men ’t bijvoeglijke aspect omschrijven wat nomenclatuur in tegenstelling zelf verstrekt: ‘onmetelijke maxima’,  of ‘angstig ataraxia’.

S
Rijk rijm, dat in dit versje meewoedt, alsook in poëzie van Weemoedt, ja, zelfs in songteksten van Maywood, wordt veel verguisd; maar ach & wee, moet zo’n schüttelrijmend ‘spoonerisme’ wijken voor verzenzelotisme? 

T

Het tutje, dat, bewaard als maagd
met manvolk in discussie gaat
omtrent haar hymen: desgevraagd
verenigt zij een reine staat
met in het kontgat enculeren…
Je reinste tautologiseren. 

Z

Een zedenspreuk sluit alles af,
als boeren ’s nachts de zeug maar op.
Kijkt moeders diep in de karaf,
dan vast uit naar een and’re job.
Zag u hier niets in, strijk en zet:

neem op de pen, en af uw pet.

-x-