Jeroen Brouwers overleden
Rik van Boeckel gearriveerd in Perpignan: ‘liedjes rappend op de beat van l’amour’
Salut, Rik
Haarspelden van het reizend leven
Costa Brava bochten haarspelden
van ruige uitzicht kusten de Mar
langs Lloret y Tossa y San Feliu
binnenwegen leidend naar La Escala
de versleten rotsjes van Cala Montgo
het uitzicht op familie verledens
het stuur zoekt rustig Francia op
het Catalaanse França y Perpinyà
de oostelijke Pyreneeën van Occitanië
het beeld van François Arago verstilt
voor Porte Notre-Dame als kundige
van natuur sterren en landmeters
de bochten van het leven verzoeken
de jaren in onvergetelijke verhalen
op te slaan en reizend schrijvend
drummend reciterend verder te gaan
standvastig als vaders boegbeeld
poëzie en la música combinatie
tot levenselixer verheffend zo treffend
liedjes rappend op de beat van l’amour.
Rik van Boeckel
Hotel Campanile. Perpignan Sud
11 mei 2022
Merik van der Torren en het volle leven
Op een zomeravond kocht ik
een fles Vinho Verde,
liep het Sarphatipark in en
dronk langzaam de wijn op.
Het schemerde,
vogels jubelden in de bomen,
schaduwen groeiden,
de lantaarns gingen aan.
De laatste hond verliet het park,
de eerste mannen slenterden over het grint.
Ik was een beetje Portugees,
neuriede fado,
ging naar huis,
sardines roosteren.
Merik van der Torren
Rik van Boeckel op de weg terug
La noche de Mataró
Onbekende straten houden de wacht
de eilanden in de open zee verdwenen
ruig hoog en bekend hip op korte tenen
het strand van Varador leidt de nacht in
na Ibiza Terra Eularia Mallorca Alcúdia
de voorbije kust van pijnbomen
slaapt in dromende gedachten
tijdens la noche de Mataró
het ritme van Benirrás trilt door
in de wonderschone nacht
de droom de melodie zeker zacht
zingende rotsen van Cap Negret
eiland van la hippe música
de aarde van Aguila stijgt in waarde
door Afrikaanse muziek en dans
tot aan de Ramblas van Barcelona.
Rik van Boeckel
Hotel Colon. Mataró
10 mei 2022
prachtig gedicht van Jeanine Hoedemakers unaniem op FB in liefde en warme waardering ontvangen: de tuin als veilige plaats om in weg te dromen
de langste – alhoewel – brief ooit
schrijf ik aan jou
hij bevat de tuin waarin
onkruid hardnekkig de kop
op blijft steken tussen de stenen
van het terras
.
het gras is meer een madeliefjesveld en
de prunus – maar dit weet je wel – is gestorven
.
de goudenregen wil gaan bloeien maar
gezonde groei belet hem, de blauwe regen daarentegen
groeit als kool maar bloeit niet
.
de vijver gaat hier weg
de haag tussen ons en de buren
het fluitfabriekje – je weet wel –
hij is dun, het woord armetierig valt me in
.
armetierig
.
zondag floot er een merel, vlak boven ons hoofd
wat klonk dat hard
veel mussen zien we hier niet meer
soms een vinkje, een enkele keer een roodborstje
wat duiven, kraaien, eksters
.
op het terras staat een nieuw zitje, nou ja nieuw
het stond in de kringloop, was net binnen gebracht
ik heb het zonder nadenken gekocht
.
het is groen, er bladdert verf vanaf, de tafel bleek stuk
vannacht droomde ik van een man waartegen ik zei dat ik
een beetje van hem hield, een beetje, herhaalde hij
in zijn ogen stond iets speciaals, ik omschrijf het nu
als teleurstelling maar misschien was het iets anders
.
we omschrijven elkaars handelingen vaak verkeerd
woorden komen anders over, ons toegeworpen blikken
vullen we zelf in
.
praten is lastig, de een zegt te veel, is te scherp, te klip en klaar
de ander zegt ja en denkt nee, weer anderen willen niet eens praten
maar vertellen anderen desondanks over de nooit gevoerde
gesprekken dat ze vervelend waren, ze weten zelfs precies waarom
.
de tuin is een heldin, met haar kan ik lange gesprekken voeren
ik durf gerust te zeggen tegen haar dat ze er niet uit ziet en het
kost me geen enkele moeite om het hoofd te buigen voor haar
.
het is mijn schuld, vertrouw ik haar toe, alles wat fout ging is
mijn schuld of wordt op mijn schouders gelegd
.
ik kleur mijn tuin niet in met oordelen en zij vertrouwt mij alles toe
haar ongelukkig bruin en de verpieterde verlangens om
eens grondig uit te pakken
.
ze is altijd thuis en weet precies wat ze aan me heeft
dat is liefde denk ik, liefde in haar zuiverste vorm.
Jeanine Hoedemakers
Peter Posthumus ietsje minder opgewekt vandaag: ‘dat het nooit is wat het zijn kan…’
Niet het leven
dat we leiden
maar dat ieder leven
uiteindelijk droef is
dat je nooit precies weet
waarom je gaat
voor wat je doet
dat het nooit is
wat het zijn kan
wat het beloofde
onbedoeld en onvolkomen
het schiet te kort
vooral in het vermijden
van het
onoverbrugbaar scheiden
Peter Posthumus
PETER BERGER: ‘Vrijheid. Festival. Hekken. Patat. Er wordt voorzichtig aan al wat gedanst….’
Vrijheid. Festival. Hekken. Patat. Er wordt voorzichtig aan al wat gedanst. Verlegen nog. Het is immers lang geleden. Fresku spits one liners: Je moet vechten voor je plek in deze roofstaat. Uh? Ja, de man heeft wat te zeggen. Maar goed, een danspasje kan je er wel op wagen. Dat hoort ook. Want het is er best gezellig. Op het malieveld. Op het festival achter hekken. Voor uw eigen veiligheid. Dat wel. Die hekken. Op het andere podium probeert men hardnekkig een feestje te bouwen. Het is immers een voorrecht om onze vrijheid zo lekker ontspannen in het zonnetje te mogen vieren. We moeten er bij wel bij stilstaan. Vrijheid? Daar hoort een feestje bij. Bob Marley? Uiteraard. Icons. Die mogen niet ontbreken. Claimen die hap. Het zijn onze helden. Immers. Een coverband mag je het alleen niet noemen. Dat zou heiligschennis zijn. Nee het is een tribute band. Ze doen hun uiterste best. Maar Bob is er niet bij. Ik loop nog maar eens een ommetje. Met Bob rondspokend in m´n kop: Are you satisfied with the life you´re living? Ik poets de plaat. Buiten staat een lange rij. Om erbij te mogen horen. Om vrij te zijn. Al is het maar voor even.
Peter Berger
we zijn op zoek naar het volgende gedicht van de week…. DITMAR BAKKER schreef het 5e gedicht van de week op pomgedichten punt nl!
dank aan alle dichters voor de ingezonden gedichten – over moeders, over boeren, over boerenmoeders en over de moeder aller boeren yvonne jaspers – kortom over de liefde schreven zij. HET GEDICHT VAN DE WEEK item biedt mij de gelegenheid om de dichter DITMAR BAKKER in het zonnetje van moeders dag te plaatsen. zijn bijdragen zijn zonder uitzondering van een constant hoog nivo. hij verdient een plaats in de eregalerij die we hier voeren – onder de drie puntjes rechtsboven op de frontpage. Ditmar Bakker DE vertegenwoordiger van de donkere romantiek – die uit zijn werken golft, de lezer overweldigt en de poëzieliefhebber met verbazing omringt. een vormdichter die vorm en inhoud tot eenheid weet te smeden zodat de lezer in zijn/haar interpretatie een heilige drie-eenheid van poëzie kan vervolmaken. (poëet/dichtwerk/lezer) – kortom geniet Ditmars goddelijke poëzie:
Liefde is niet alles: geen beschutting voor
de storm, niet eet- of drinkbaar ter verkwikking,
geen baken dat, als je de koers verloor,
uiteindelijk leidt tot beter lotsbeschikking.
Liefde tempert geen koortsen of verhoging;
al is gebrek eraan geen doodsvonnis,
toch doen wie onbemind zijn soms een poging
het leven te verlaten om ’t gemis.
’t Zou kunnen dat ik ooit zó destituut
en om verlossing smekend van de pijn,
volkomen gek van honger, resoluut
jouw liefde inzet om verlost te zijn,
of ruil voor brood de heugenis onzer nacht.
’t Zou kunnen. Het is niet wat ik verwacht.
***[D.B.]
ons ditmar weet het liefdesleed zo mooi te brengen dat je bijna – nou ja – het is een schrijver meneer wollofson roept de nieuwe bettie hier in de VU in mijn oor – u moet die schriftgeleerden en die dichters niet geloven. ze schrijven zo mooi om je het bed in te krijgen
en eenmaal daarin gebruiken ze hele andere woorden – gelooft u mij maar. o is dat zo? nieuwe bettie? heb je ervaring met dichters? zekers meneer wullufse. wij verplegen hier in de VU van alles en nog wat maar dichters vallen op een bepaalde manier altijd op. oja nieuwe bettie – is dat echt zo met dichters. ook bij dichter Ditmar denk je? nieuwe bettie knikte heftig. ja het is ook uitkijken geblazen met dichter ditmar hoor. die weet ook van de bloemetjes buiten zetten.
het is maar goed dat ik geen dichter ben nieuwe bettie! sprak ik nieuwe bettie op geruststellende toon toe.
- Frans Terken: bij de boeren
- Anke Labrie: op de koe
- Ditmar Bakker: Liefde is niet alles:…
- Jorge Bolle: Oer zoekt Au én MOEDERS
- Ton Huizer: ter gelegenheid van de negentigste jaardag van de Rotterdams/Tsjechische dichteres Jana Beranová.
- Ien Verrips: flatsj flatsj
- Rik van Boeckel: In de stilte van de Spaanse nacht
kiezen we zondag HET GEDICHT VAN DE WEEK uit de ingezonden gedichten – en plaatsen we het gedicht in de eregalerij – voor alle gedichten van de week klik op het bolletje met 3 puntjes rechts boven op de frontpage van pomgedichten punt nl – commentaar als altijd verzekerd. gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina.
over moeder mag natuurlijk ook – maar dan moet het wel echt HEEL MOOI! of over boer zoekt vrouw – of boerin zoekt ook van alles – why not!
Boerendroom
‘Ik snurk niet ik droom
dat ik een tractor ben’
ik las het op de borst van
de boer bij een bezoek
aan de kaasboerderij
laat hem maar ronken
zei ik nog tegen de boerin
kom dromen wij ook
een lekker end weg
help ik je met melk en hooi
‘met liefde heet ik je welkom
zei ze – maar kom je voor koe-
knuffelen of kom je voor mij’
op de vruchtbare grond
zag ik wat genegenheid kan doen
tussen melk en hooi loeide een idylle
© FT 07.05.2022
zo een moment dat zomaar ineens ontstaat, er is, locatie eigenlijk niet belangrijk, omstandigheden eigen niet echt van belang – een moment van genegenheid – om mee te nemen – om aan terug te denken, om te beschrijven, om het vast te leggen – dat het er was.
droom of geen droom maakt in wezen ook niet uit.
de koe
wel met een brede sloot ertussen
blijft toch mijn lievelingsdier de koe
zo dromerig als zij kan kijken
terwijl ze loom het gras herkauwt
nooit heb ik haar betrapt op jagen
ze vreet geen andere dieren op
slechts het zwiepen van haar staart
als een vlieg haar te veel plaagt
akkers vruchtbaar door haar vlaaien
mensen schenkt ze gul haar melk
slachterijen laat ze bloeien
looiers krijgen huid en haar
geduldig dient ze als model
voor schilders en voor fotografen
een weiland wordt kaal zonder haar
én ‘boer zoekt vrouw’ zou niet bestaan
anke labrie
een ode aan de koe – in al haar hoedanigheden – anke schrijft precies op zoals het is met het beestje. die zwaaiende staarten, de zorgvuldig gedrapeerde vlaaien, ze liggen, ze eten, ze waaien en ze vlaaien. een hollands landschap vol van goedmoedigheid. het is niet de koe die de natuur verstikt en verstoft – het is de mens – caroline van der plas voorop – schilders uitgezonderd.
De Porno van de Lage Landen -Boer zoekt vrouw- heb ik al lang geleden met mijn stenen afstandsbediening uitgezet. De oorlog in Oekraïne of de bagger van Dercksen en consorten keek ik nog wel eens met een zakje chips en een wijntje. Maar dat boerenbedrog, de koren op de molen van het volk, voelde op mijn klompen aan als nog grotere volksverlakkerij als de rest. Het verdienmodelformat dat nog in de la ligt van die Mol moet heten: Oer zoekt Au.
Jorge Bolle
mooie ode aan de moeders door Jorge. de boerenmoeder yvonne jaspers echter krijgt er wel van langs. aan haar zitten wat onechte kantjes – jorge gaat duidelijk voor oprecht en oprecht. dat moeders moeten loslaten en dat dat toch misschien wel het moeilijkste is voor moeders – mooi getroffen.
jaardag van de Rotterdams/Tsjechische dichteres Jana Beranová.
Het bundeltje werd haar kortgeleden aangeboden tijdens een feestelijke
bijeenkomst in boekhandel Donner.
De titel verwijst naar de Praagse lente. Bovendien zijn er wat elementen
van haar poëzie in het gedicht verwerkt.
Prettig weekend
Ton
Een Rotterdamse lente
Magnolia bloeide vroeg
dit jaar, gele narcissen
in plantsoenen
jong leven in de singels
maskers zijn gevallen
de stad herademt
in een sfeer van angst en
onzekerheid
een onuitroeibare plaag
verkrampte handen tot
vuisten
bruggen werden vernield
verbindingen zijn
verbroken
er vallen weer doden in
plaats van woorden
maar zolang vrede niet
vanzelfsprekend is
zullen dichters haar stilte
blijven vertalen
Ton Huizer
hier past mij bescheidenheid – een waar eerbetoon aan een grootheid in de poëzie. dat dichters die specifieke stilte blijven vertalen – is een wereldregel – overal ter wereld geldig.
stramme stand in megastal
sloom sloffend in de wei
met achter zich flatsj flatsj
een spoor van koeienvlaai
waterlanderig gestaar naar nergens
loeiend geklaag om niks
4 te vullen magen
ik zeg koe ik zeg stikstof
zwart en wit in groen en blauw
in zonnig geurend zomergras
koeienpoten badend aan de slootkant
ik zeg koe ik zeg paulus potter
sabbelende kinderkoetjes
in de warme winterstal
aan de dappere handjes
van de kinderen uit de buurt
Ien Verrips
samen met het gedicht van Anke hierboven is het hollandse landschap wel compleet in poëzie vereeuwigd – de stier van potter met naam en toenaam genoemd- de vlaaien ook – een paar accenten toegevoegd – ik zeg als u buitenlanders op bezoek heeft en als ze nederland willen leren kennen gooi de koeien van labrie en verrips er maar in!
In de stilte van de Spaanse nacht
slaan dromen de bomen over
zij slapen verrassend zacht
rond de bedden van boerinnen
Aguila aarde reist naar het fruit
dat de boer met waarde verzamelt
op zijn groen gekoesterde akker
zo worden zijn dromen wakker
snaren laten vingers verhalen
vertalen van reizende jaren
hoe de boer zijn vrouw zocht
tussen dames van tedere vrede.
Rik van Boeckel
7 mei 2022
boer zoekt vrouw voor het gemak even verplaatst naar zuidelijke oorden – met een met zon overgoten touch de nacht in lijkt de dichter mede te delen – leven lucht licht en ruimte in de poëzie geblazen door Rik van Boeckel om met de dames van de tedere vrede fijngesnaard de nacht te genieten.
de gratis vrijdagochtend van Yvonne Koenderman: ‘Het weer is nu al lekker, de dag weer begonnen en dat allemaal gratis en voor niets. Fijn weekend alvast! …’
Vrijdag ochtend. We mogen vandaag weer voor het drie maandelijks onderzoek naar het ziekenhuis en waar ik meestal toch enige spanning ervaar is de dag vandaag in alle rust begonnen. Koffie in de tuin na het rondje met het hondje. Hier en daar weer wat gezonde “onkruidjes” weggekaapt in het park voor de maaier er overheen gaat en in de eens zo kale voortuin gezet, die langzaam weer een weelderige wilde bloemenzee wordt met genoeg inhoud voor de bijtjes, vlinders en mijn kopje thee of zelfgemaakte pesto. Mijn man die van strak en symetrie houd heeft het al lang geleden opgegeven en geniet stiekem mee, ookal oppert hij ieder voorjaar dat de tuin aangepakt moet worden…gek genoeg gebeurd het nooit en tegen de tijd dat de kamille en daslook omhoog komen en de papavers hun eerste blaadjes laten zien houd het vanzelf op. Ik geniet nog even van de vroege morgen voor het ziekenhuis roept. Koffie in de tuin met het gezang van de vogels. Even nog geen nieuws, het zal ongetwijfeld niets positiefs zijn wat er uit de radio rolt. Voor nu gewoon lekker genieten. Ik verwacht geen rare dingen in het ziekenhuis. Het weer is nu al lekker, de dag weer begonnen en dat allemaal gratis en voor niets. Fijn weekend alvast!
Yvonne Koenderman
met dichterlijke groet uit prachtig IBIZA – Rik van Boeckel
De wind ademt natuur
Ibiza Naturaleza zo puur
groene aderen aan takken van de droom
de boom richt zijn waaiende vleugels op
een valt er om wind legt krom
muurtje van honderden stenen rust
driehoekige steeksels van hout
wijzen naar roodgrijze stapels
zo zingt de morgen van Naturaleza
het lied van wuivende bladeren.
Rik van Boeckel
Ibiza. Terra Aguila
5 mei 2022
