Karin Beumkes – de laatste (dit jaar) op uw site der sites – Karin heeft aangegeven de maandag op de pom aan een andere dichter te willen laten – wij zijn haar enorm veel dank verschuldigd voor al die prachtige bijdragen waar we eerst wekelijks en de laatste jaren maandelijks van konden genieten. hier wordt voor Karin een standbeeld opgericht. en elke keer zullen we een kleine buiging maken als we aan haar denken en haar vriendelijk toelachen. dank je wel Karin.
Hoi Pom
Ritueel
In de stilte van de nettenschuur
blijft de geest van de visserman hangen
hier liggen de zilveren schubben nog steeds
je lieslaarzen, je gele oliejas,
je bundel met zeemansgezangen.
Hier beleef ik weer het wreed geheim
het vissen villen met de blote handen
rood en rauw worden mijn nagelranden
Jij stond er altijd bij te zingen
dit ritueel verandert niet
ik ben het meisje met de vlechten
jij bent de trotse Inuit.
Muziek: Grace Slick – Seasonshttps://youtu.be/MrZKZlJV4S8
Liefs! Liefs! Liefs!
Karin
met dank aan annemarie brijder deze week voor de inspiratie en dank aan de dichters die inzonden. in de wedstrijd die geen wedstrijd is – uw juryvoorzitter deze week op zoek naar een soort echtheid die door alles en alles én nog meer pijn heen beschreven is – een dapper zijn in alle kwetsbaarheid de woorden gezongen door deze annemarie – als ik je dan toch moet verliezen verlies ik je liever aan de liefde – liefde is de enige weg – in totale overgave door Annemarie bezongen – ik ken een meisje in eindhoven dat me schreef – Ach ja, liefde is redeloos om soms radeloos van te worden – en zo is het óók. hoe dan ook onder de gedichten de commentaren. daar leest u waarom Karlijn Groet deze week -van harte.
Alles
.
Ik betreed een ruimte.
De jongen, mijn broer, schreeuwt net op dat moment.
“Je bent nooit een vader voor me geweest!”
De man in de hoek slaat de handen voor zijn ogen. “Wat heb ik dan verkeerd gedaan?”stamelt hij .
“Alles!”gilt de jongen.
Ik leid hem naar buiten. Uit zijn eigen hel vandaan.
Ik verlaat een ruimte.
Werner Tholen
