Het is weer zo’n nacht dat de sterren met vuur spelen. Naar de song van Led Zeppelin. No steelpan. Nada Cassiopeia. It’s all brand new. Verticale stippelstrepen die je omhoog trekken naar het grote niks. Oneindig veel vierkanten en nog meer hoefijzers. Infinite numbers of spacetime candy. Eerder nog vanavond stond de halve maan te balanceren op de horizon. Like a perfect statue: half a circle of bright white light. Uit het niets geklieft door de ax van Odin of een van z’n broers. Ik ga nog maar eens op het nieuwe stenen bankje zitten. Satelieten tellen. Ook zoiets.
nu we eindelijk verlost zijn – bevrijd zijn van die rare van gaal en zijn sekte aan goedgelovigen – ach het is maar net hoe je er tegen aan kijkt – je kunt het ook over louis en zijn jongens hebben natuurlijk – nu de koude je in je smoel slaat – wat een lekker schaatsweertje zegt een ander weer – hoe dan ook – we zijn allemaal toe aan warme chocolademelk, aan grandmarnier én aan een warmte gedicht – een goed functionerende warmte installatie hier op de pom. uw bijdrage wordt dit weekend zeer op prijs gesteld – nu eens geen wedstrijd! in dit weer onder deze pomstandigheden – had ik al gezegd dat we zondagmiddag gaan genieten hier in 020 van Merik en zijn dichters – ja dat had ik al gezegd – regels als vanouds – niet te lang het gedicht de woorden tenzij noodzaak! we gaan uw warmte tegemoet en u zo graag lezen XXX. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst.
minder
geen gas steeds minder stroom
we moeten weer aan kruiken kaarsen hete thee borstrok lange onderbroeken en als hij schijnt een poosje in de zon
maar weet lief mens als alles naar de knoppen is ben jij er nog jouw warmte die mijn lijf doorstroomt als ik mijn armen om je heen sla
jako fennek
Jako vat het thema beminnelijk samen – warmte vind je bij je geliefde hoe bar de omstandigheden of op deze site de pomstandigheden ook zijn. dank aan alle dichters voor de warmtewoorden – scheelt toch wat Ien aan afdrachten aan de energiemaatschappijen – geniet van voetbal met je geliefde lezen bij Anke. Rik adoreert de universele zonnewarmte. Frans adviseert de pom(p). Rob troost ons met een universele waarheid: “alles gaat voorbij”. dichter Cartouche weet dat ook enige wrijving best wat warmte oplevert. volgende week weer een wedstrijd op ‘uw pom’- site. deze week slechts warmte – dichterlijke warmte en warme woorden van dank onder de gedichten.
alleen met woorden kan de dichter stoken het hart verwarmen het bloed doen koken maar ach wat haalt het uit ’t is niets dan hitte op papier geen dichter lukt het met zijn poëzie het gat te dichten dat ontstaan is in uw knip
dec 2022 – Ien Verrips
Ien houdt het zakelijk deze week – dichters bestaan – ze stoken en ze koken – (je bloed) haha – ja daar zijn dichters voor – zo is het ook – maar voor de aanvulling van de pensioengelden of je (gebrek aan ) vermogen kun je ze beter niet inhuren – het is armoede troef meneer! dichters! lijkt Ien ons mee te geven. ook bij het hartenjagen?.
Mannen en voetbal
Natuurlijk weet ik wel wat buitenspel is, twee minuten uitleg waren echt genoeg. Inzicht in een corner kost nog minder tijd, een vrije trap is werkelijk kinderspel en een strafschop is een fluitje van een cent.
Natuurlijk kijk ik met hem mee voor de tv. ‘Was het weer een schwalbe deze keer?’ Hier op onze bank maken wij dit samen uit, de scheidsrechter kan ons nog meer vertellen. Wij zitten er met onze neus toch bovenop.
Natuurlijk word ik ook een voetbalkenner: ‘Dat is een echte macho, neemt te veel risico. Deze mist de penalty, kijk maar naar zijn ogen, hij is bang’. En ik stijg in achting bij mijn man, als de keeper deze bal inderdaad kan stoppen.
Natuurlijk volg ik Derksen en z’n team op zeven, van der Gijp zijn onderarmen mooi in beeld. Plaagstoten en veel zelfspot, ‘t is een verademing. Voetbal is maar een spel, mits je de regels kent leuk om te volgen met een glaasje witte wijn.
Anke Labrie (destijds geschreven n.a.v. wereldkampioenschap 2010)
met Anke is het goed wijn drinken – zeker bij een WK voetbal – veel wedstrijden veel flessen wijn – leren en lezen we bij Anke. voetbal is een vermakelijk simpel spel – al denken mannen daar vaak anders over – en van gaal in het bijzonder – die haalt zonder blikken of blozen het totale mensbeeld tevoorschijn uit zijn voetbalkoffer – anke weet beter: in goed gezelschap is het altijd genieten of de bal nu in is of uit – de fles ontkurkt drinken maar.
Ware warme kleuren
Ware warme kleuren dansen in het schilderij wuiven ons gemeenschapszin toe
de lucht blijft blauw tot de overkant van het doek uiterlijk straalt de zon geeft warmte aan ‘t hart
de zon hangt hoog en licht haar stralen zingen over vrijheid op het ritme van de zachte wind
de zonaanbidder heft zijn armen naar de warme vrije hemel een bleke vlam aangewakkerd door de warmte van lichamen is op weg hemels vuur te worden.
Rik van Boeckel 10 december 2022
een eerlijke heerlijke rik van boeckel – de warmte uit alle lichamen en hemellichamen beschreven voor de lezers in deze barre kille oorlogstijd en wintertijden.
Goedemorgen Pom, maar even de kou verdrijven idd, bij deze. Warme groet weer, Frans
Behaaglijk
Pompen gaan we de temperatuur opblazen tot aangename hoogten
vanaf de voeten moet het optrekken door been en merg dat er gloed onder en op de huid
en ik kan voelen hoeveel vuur je uitstraalt jij die warmte afgeeft aan ons
ook frans bezorgt de lezer warmte – niet uit de grond – maar uit de grond van het hart beschreven warmte bij het liefdesvuur dat we maar snel moeten aanwakkeren – lijkt de goede raad van de dichter
Rob Mientjes
Meteen popt een beeld op van Fred van Eldijk. Waarom? Geen idee? Daarom juist. Omdat het geen wedstrijd is. Teksten varen wel. ‘Aus Sehnsucht backt man das Brot seines Lebens’ (1995)
In shock zonder slagroom
Kachel weer aan Het nest vertrouwd Zwijgzaam onder deken Glurend naar berk en eik Gloeiende kooltjes Hoofd dwarrelt Vol met sneeuw Grote marinier Wankelt over zee In shock Zonder slagroom En Kerst moet nog komen Supermarktflipperspel Onrustig weer Winkelkarmalaise Haast in kleren Welke? Rustig blijven zitten Alles gaat voorbij Bijna alles
Rob Mientjes
Rob beschrijft een kunstwerk of is geinspireerd door een kunstwerk – het levert in ieder geval een opsomming op met enige warmte elementen – een ietwat onrustig geheel maar toegeschreven naar de twee laatste prachtige troostrijke regels
foto: Ben Kleyn
laten we terug gaan naar waar alles ons was
waar alles rook naar wat er was
en wij niet wisten waarom niets meer wisten
de oneindigheid proefden waarin we ooit
het wordt al licht buiten de merels
hoe mooi het klinkt de volstrekte stilte om ze heen
pom wolff
Van 20 naar 21
Éen regel Pablo* zoveel meer warmte dan een hele riedel wolf (pff pff) wiens woordallergie en regelnichterij – hoe triest zo’n koud gekrompen hart
(* Neruda : Veinte-20-poemas de amor y una-1- canción desesperada: ‘deze nacht kan ik….’ nee, dat is niet aan jou besteed, want hier bij mij is het warm en zacht en stil)
10-12-2022 / Cartouche
Cartouche is nog met vorige week bezig – de kritiek hier betrof het woordgebruik van dichter in zijn gedicht – het woord ‘gerijpt’ zien we liever niet opduiken in een gedicht. mogen we dat zeggen -nee dat mogen we niet zeggen van Cartouche. zijn wraak zal niet zoet zijn. ach laten we het volgt samenvatten in dit weer – alle wrijving genereert ook warmte. cartouche mag blijven.
Wat begon met feminisme is uitgegroeid tot een cultus van inclusie, die zich stevig verankerd heeft in Westerse wetgeving en arbeidsrecht. Als man kom je niet meer aan de bak. Al helemaal niet als je de dertig gepasseerd bent en blank. Je bent een dinosaurussoort die op uitsterven staat. En misschien is dat ook maar goed zo. Als je ziet wat ‘ons soort’ veroorzaakt heeft, dan is dat wellicht gerechtvaardigd. Een nieuwe generatie heeft geen ouderwetse mannen meer nodig.
Vroeger mocht je over vrouwen praten als waren het ‘lekkere wijven’ of ‘geile sletten’. Daar bedoelde je dan niets verkeerds mee, behalve wellicht, dat je je piemel er wel in wilde stoppen. En als die wil latent was, dan floot je haar na of gaf je haar een test op haar bil. Als de wil sterk was, probeerde je het. En als je psychopaat was, deed je het gewoon. De wereld was simpel. Dat dat niet altijd in goede aarde viel is wel te begrijpen. Waar bij een vrouw vertrouwen en dat wat voor liefde door moet gaan, de wil tot coitus bepaalt, daar zijn dat bij een man wat platte hormonen en visuele stimuli, zoals grote tieten, een lekkere kont en collageen lippen. Het kan ook gewoon een gebrek aan bevrediging zijn, wat een man ertoe brengt zijn lid zelfs bij de wat minder goed in de markt liggende exemplaren in te brengen. Hoe dan ook, simpel en altijd aanwezige lust.
Stel nou dat dat omgekeerd zou zijn. Dat vrouwen de baas zouden zijn. En je als man verkracht zou worden. Dat er een vrouw op je toekomt en je aan je piemel pakt en haar natte schede er overheen schuift, zonder dat je daarom gevraagd had. Dat zou best erg zijn. Nog even afgezien van wat je vriendin er mogelijk van zou vinden. Maar aan de andere kant, zouden de vrouwen dat laatste dan onderling ook maar op moeten lossen. En ja, wat verlies je erop. Een kwakje zaad? Zo weer bijgemaakt. Dat vrouwen jagen op schuchtere mannen, die ’s avonds alleen over straat lopen en ze dan een steegje in trekken en aftrekken of dwingen tot cunnilingus? En dat dat sociaal geaccepteerd zou zijn, zoals dat in het omgekeerde geval ook altijd is geweest. ‘Hij vroeg er om!’, zullen ze zeggen. En natuurlijk deed hij dat niet, maar toch overkwam het hem. Over Anouk hoor je nu ook al niemand meer bij the Voice.
Ik weet zeker, dat ik op mijn zestiende wel in zo’n wereld had willen leven. Op mijn vijfentwintigste ook nog wel. Maar ik denk niet dat het zo gegaan was. Wat ik al zei, vrouwen hebben intrinsiek een andere motivatie voor seks. En dat zorgt ervoor, dat de behoefte ook minder is en beter te reguleren. Vrouwen zijn veel kieskeuriger, waar het op de daad aankomt. En natuurlijk zullen er vrouwen zijn, die in het studentencorps zo zijn opgevoed, dat ze in de Van Bommels van hun mannelijke voorgangers zullen treden, maar dat zal de elitaire minderheid zijn. Net als de mannen nu, die uit traditie vrouwen beschouwen als sperma emmers. Onder de streep zal het echter in werkelijkheid een wereld worden waar structureel minder geneukt gaat worden. Inclusiviteit zal voor impulsiviteit gaan, waar het ketsen betreft.
Voor mij is het om het even. Ik ben tevreden in dit interbellum. Of het nu over het klimaat gaat of over de manier waarop we man en vrouw in de toekomst gaan zien. We zitten in de overgang naar de grote droogte, maar het zal mijn tijd wel duren. Ik hoop dat ze mij als laatste man in een dierentuin stoppen voor vrouwen en non-binairen. Samen met Johan Derksen.
VON SOLO DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
voor jou voor een vriend voor nog een vriend voor de mens voor de wereld voor nog een vrouw die ik zag in een oogopslag al die liefde voor jou voor de wereld voor Saartje voor Betty voor de dagpauwoog, de vlinders, voor de sering, de beuk, ja zelfs voor de mug die me steekt,
zingt zij, mij strak aankijkend, op een verregende novemberavond in Noord: “ You don’t know what love is…..”
Merik van der Torren
POËZIEMIDDAG 11 DECEMBER 2022 Op zondag 11 december organiseert Stadsdorp Olympia de eerste poëziemiddag Onze buurtdichter Merik van der Torren nodigt dichters uit de buurt en de rest van de stad uit om eigen werk te komen voordragen. De dichters: Joyce Hes, Karel Wasch, Mirjam Al, Merik van der Torren, Lucienne Köhler De muzikale omlijsting wordt verzorgd door Frans Bakker, gitaar, piano en zang en Frank Paavo op de saxofoon Presentatie: Pom Wolff Zondagmiddag 11 december 2022 van 15 tot 17.30 uur in Cordaan Olympisch Kwartier, Amstelveenseweg 308, hoek Afroditekade Inloop 14.30 uur
al was het me gevraagd nog voor het echt begonnen was onwetend hoe het zijn zou zijn met wat het leven neemt en geven kan nog onbekend
als ik de keuze had gehad van weten niet bewust geen kennis van dilemma’s een zalig onbestaan ik weet niet wat ik had gedaan ik weet het werkelijk niet
zo ziet deze vrouw November…..Onder Texelse sterren is de wereld goed. Als altijd mijn liefs, Karin.
Dear Pom,
Zomaar een opvatting, zomaar een ander geluid, de kille maand November in een romantisch jasje gestoken van iemand die nog gelooft in toverstokken kobolden kabouters en hoe je het best rabarber kan laten groeien bij volle maan.Oordeel zelf, het is maar een kleintje deze maand. zo ziet deze vrouw November…..Onder Texelse sterren is de wereld goed. Als altijd mijn liefs, Karin.
November
Soms zie ik hem fietsen zijn ogen zijn grijs daar gaat hij langs het biddend riet
‘De liefde, och ja die liefde… Warme armen, hartstocht. Van pumpschoen tot ruiten pantoffel. Kruizensnuivers en billenridders. En dan ook nog Neruda aanhalen, die grote Neruda…
Meneer was ooit diplomaat in Indonesië. Bestoof daar een Nederlandse dame die later beviel van een kind. Een kind met een vlekje, want vanaf de geboorte beperkt. Dat beviel meneer wat minder. Mevrouw kon het schudden met haar kind. Dichter verdween achter de amoureuze horizon, zonder taal, teken of een stuiver alimentatie.
Het meisje werd gelukkig geadopteerd door een gezin in Gouda. Het graf is daar nog steeds terug te vinden. Liefde, geen woorden maar daden, zeggen wij dan zo af en toe in Rotterdam.
Zie bijgaand, met hartstochtelijke groet’
Ton Huizer
Kill your darlings
Pablo Neruda, een vader en zijn vaderland
Hij heeft bekend, hij had geleefd maar er ontbrak een pagina in zijn slotpleidooi
Het verzwegen bestaan van een afgeschreven leven Een verweesd kind drenkeling langs de vloedlijn van zijn Isla Negra
De grote Pablo, schrijver van een magistraal Canto General, gelauwerd dichter van het volk
Toch ook hij slechts zo groot als zijn kleinste verraad
Ton Huizer
Literatuur Pauline Slot, En het vergeten zo lang Uitgeverij De Arbeiderspers Hagar Peeters, Malva Uitgeverij De Bezige Bij
dank aan alle dichters die hun gedichten instuurden op dit zeker niet eenvoudige thema. dank jullie wel. ik geloof dat we toch Vera – ondanks die vreselijke titel van haar gedicht – deze week met goud moeten beleggen. het gedicht straalt van eenvoud verlichte waters om maar eens vrij met lucebert te spreken. ik doe er toch ook voor Frans Terken goud bij – weer goud – hij schreef een prachtig liefdesgedicht in niet minder van eenvoud verlichte waters. geven we Cartouche brons – het gedicht wilde ik met goud behangen totdat de dichter kwam aanzetten met dat vreselijke woord in de laatste strofe – winnaars van harte!
Bijsluiter van Vera: ‘Ja, altijd wat moeite met het woord liefde, zo’n container van alles en nog wat, er worden moorden gepleegd uit liefde. Roze marsepein of rauw vlees, ik kan er wat cynisch van worden.‘
het ontstopbare
hoor ik van liefde denk ik je naam
zoals liefde alleen zichzelf geeft zo geef jij me jou
om van je te houden zonder te weten hoe, wanneer en waar naartoe of waar vandaan
omdat liefde genoeg is voor liefde
Vera van der Horst
zeker met de bijsluiter die vera bij haar gedicht geeft kunnen we heel goed met de woorden leven die zij de lezer inschenkt – een aangenaam drankje poëzie krijgen we voorgeschoteld zo op de vroege ochtend. vera schrijft: ‘staat er nog teveel in, of is het te weinig of te particulier, ik lees het wel, ik denk dat ik niet meer en niet minder over liefde zeggen kan, of iemand over liefde weet.’ – nee er staat niet teveel in het gedicht, niet te weinig, het is niet te particulier – er valt inderdaad niet meer en niet minder over liefde te zeggen: bijna frekiaans die allesomvattende slotstrofe:
omdat liefde genoeg is voor liefde
nouja een kritische opmerking mag nog wel – graag een andere titel of liever nog geen – deze titel lijkt wel het begin te wezen van een WC-pot gedicht.
Dat weten
Dat ik je hand weet als ik op omvallen sta
ons bed gespreid is als we doodvermoeid zijn
in jouw armen van de nacht alle kou van het lijf houd
in je ogen op het kussen lees wat liefde is
voor jou bij het ochtendlicht een kop koffie kan schenken
die bijna onontkoombare eenvoud die zo moeilijk is op papier te krijgen begint het handelsmerk te worden van dichter Frans Terken. het lijkt een eenvoudige opsomming – maar zo is het niet. Dat ik je hand weet als ik op omvallen sta
die prachtige eerste strofe die zo geraffineerd 10 woordjes aan de lezer voorlegt – op omvallen staan – begrijpt u wel – taalkundig precies geformuleerd en dat dan gekoppeld aan een enorme gevoelswaarde zoals gevraagd bij dit thema. die hand te weten – dat alleen is genoeg voor de ik persoon – die hand doet niets – het is geweten en het is genoeg.
na zo een eerste strofe weet de criticus dat het gedicht niet veel mooier meer kan worden. moet er een strofe uit? nee! de eerste strofe is als het ware een doelpunt van messi in de eerste minuut van een wk finale wedstrijd. en toch alle strofen na die eerste blijven mooi – de wedstrijd wordt op een heerlijke manier uitgespeeld. het gedicht wordt op een vakkundige wijze door de dichter uitgerold als een warme deken gedrapeerd over de lezer in koude en barre tijden.
Oogwenk
liefde is niets dan gewoon klassiek dag na dag doorgaan door mist, koude vocht en nu en dan een straaltje zon om je onvoldaan in de avond neer te leggen
de droomslaap ingaan
ten einde in het late ochtendlicht je wederhelft tegenover je zien staan, jou af te vragen waarvan, hoe ken herken ik haar bij leven zoveel lief geleden, wij twee alleen
hoeveel past, speelt er in een hoofd
als je elkaar onder ogen komt, ongeschoren en met wilde haren je onvoorwaardelijk overgeeft aan wat met geen pen te beschrijven valt te voelen en blijven zal, dat weet je
al begrijp je geen bal –
ervan als gerijpte man hoe zij is een elkander dragen, een zweefvlucht maken een goddeloos gat slaan in de eeuwigheid als jij – oogwenk van streling zijn
03-12-2022 / Cartouche
tsja niets aan toe te voegen eigenlijk – aardige relativeringen en toch een berg liefde – en soms is poëzie ook nog waar – kan poëzie ook nog waar zijn – een fraai levensepos hier in poëzie aan de lezer aangeboden – zeer fraai. waarom zou dit gedicht hier nooit maar dan ook nooit goud kunnen krijgen – dat komt door dat ene woord dat in een klap het hele gedicht kapot slaat – het woord ‘gerijpt’ in de slotstrofe:
al begrijp je geen bal – ervan als gerijpte man
vreselijk – hoe krijg je het woord uit je pen en ook nog op papier –
Vera van der Horst: omdat liefde genoeg is voor liefde
Anke Labrie: langzaam dringt het tot je door
Jako Fennek: Ik schuil me achter Vera. Zij heeft het liefdevol gezegd.
Geraldine Bankcaenen: Alles overleefd
Frans Terken: Dat ik je hand weet als ik op omvallen sta
Rob Mientjes: Haar ene pootje langer
Cartouche:dag na dag doorgaan door mist, koude vocht en nu en dan een straaltje zon
wie wint de enige echte virtuele ‘Omdat jij weet wat liefde is..’ trofee – naar freek de jonge – op pomgedichten punt nl?
weet u wat liefde is? – iets van onvoorwaardelijkheid lezen we in de woorden van de oude man – ik geloof dominee-zoon en ellendige moralist – maar ook ellendige moralisten schrijven soms wel een prachtige tekst – zo ook hier freek de jonge – de opdracht luidt dan ook deze week – als u ook weet wat liefde is laat het ons lezen – u kent de regels hier op deze site: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
een juweel
weet je in alle dingen ligt van het weten eigenlijk niets meer dan we altijd wel al wisten
een dichter als babak zou hier in het gedicht met iets onontkoombaars komen met iets van liefde of zo
een kostbaarheid die hij jou zou omdoen jou en jou alleen
pom wolff
liefde maakt ook dat je na zoveel jaren heel soms ’s morgens nog steeds meestal als je vast geslapen hebt half wakker naast je tast en denkt oh hij is natuurlijk koffie aan het zetten
pas heel langzaam dringt het tot je door dat hij nooit meer koffie zetten zal
anke labrie 04-12-2022
dat je liefde meeneemt ook over de grens van leven en dood heen. anke weet het treffend te verwoorden – een kop koffie als poëtisch middel ingezet om de onmogelijkheid van het beschrijven van gemis te omzeilen.
Hoi Pom,
Een ongemakkelijk thema dit weekend. Daar is veel over te schrijven en dat treffend samenvatten, oei!! Ik schuil me achter Vera. Zij heeft het liefdevol gezegd. Ik heb stante pede mijn schrijfsel weggedonderd in de virtuele prullenbak. Hier in ’t kort één van mijn opinies. Dank voor je eeuwige inzet. Ook dat is liefde. Wens je een fijne dag, jako.
in alles lees ik…
praten we over liefde praten we over gewone dingen over spruitjes de snelkookpan het uitlaten van de hond
praten we liever over jou over je ogen je loop de beweging van je handen
in alles lees ik liefde
jako fennek
een gedachtengang die heel sympathiek overkomt waarin de onmogelijkheid en het ongemak om liefde in woorden te vatten zijn gegeven. ja wel mooi zo. vera zal zeker glimlachen misschien wel meer dan dat.
Omdat jij wist wat liefde is Heb ik me gekoesterd Want ging niet over
Alles overleefd Ook de dood Jij wist wat liefde is.
Geraldine Bankcaenen
het thema lijkt hier op een heel persoonlijke situatie gelegd. wel mooi kort gehouden. anders wordt het snel te veel voor een buitenstaander.
Mijn bijdrage Pom, voor de liefde, die ons in zovele vormen verschijnt.
Coup de foudre
Een pootje langer dan het andere Het zal je overkomen
Als rare vogel, als meeuw Dood onder de tafel geschoven Na gedane zaken Liefde zorgt voor storm
In het hart en in de lucht
Zeker bij gedeelde liefde Jaloezie en afgunst Strijden met luchtbuks en zwaard Slachtoffers vallen
Met moeders in het spel Die hun dochter Elektra durven noemen
Zo is deze mooie meeuw Ook aan haar einde gekomen Een ‘coup de foudre’ Op haar grote teen Haar ene pootje langer
Rob Mientjes
liefde op het eerste gezicht maar dan op zijn frans – wellicht komen de klassieken nog even op bezoek – wat vogels, wat meeuwen – ik weet het niet. ik ben voor eenheid van handeling, overzichtelijke situaties en personages in een gedicht – heel ouderwets wellicht – personen die niet alle kanten uit vliegen of van alle kanten komen aanvliegen.
Liefde zorgt voor storm In het hart en in de lucht Zeker bij gedeelde liefde Jaloezie en afgunst
ineens daalt jaloezie en afgunst neer in het gedicht. waarom en waar vandaan? nee. vertel nou eens waarom zou een toehoorder bijvoorbeeld in cafe eijlders op een dichtmiddag bij het uitspreken van deze tekst niet mogen denken – ‘vogels, luchtbuksen, pootjes – kan die man geen pilletje krijgen?
Pom, hier mijn bijdrage aan het thema: ‘omdat jij weet wat liefde is‘. Onder het gedicht staat een link naar een you tube video met de opname van ‘Een lied voor jou’ door mij gezongen afgelopen zondag in Deja Vu, Den Haag, waarbij ik speel op de sikkelharp.
Met dichterlijke groet, Rik
Een lied voor jou
Een lied voor jou is als een lied vol trouw wij zijn samen een en twee is een feit zo waar we zijn er voor elkaar
en we voelen ons niet somber door dit lied voor jou ik schrijf met hart en ziel de tijd zal rusten en de tijd zal gaan
ik zal niet huilen zal blijven staan fluister woorden van dankbaarheid nodig alle mensen uit te verblijven in gelukzaligheid in dit lied voor jou
ga ervoor ga over de brug en hoor o hoor de melodieën en ritmes van het leven hoor hoe zij de prachtige harmonieën van het hart vervullen met kracht en tederheid
bij de geboorte van nieuwe dingen die komen en gaan bij de reizen die zullen eindigen bij de mensen die je ontmoet in het labyrint van leven en dood.
Rik van Boeckel
ja – punt is – dat de woorden van een lied vaak toch niet genoeg poëtisch zijn of overkomen. aan liedjes worden andere eisen gesteld dan aan een gedicht. het lied is voor de liefhebber goed om aan te horen – qua tekst / gedicht val ik echter maar voor één regel – en dat is de tweede regel: ‘wij zijn samen een en twee’ – dat is een mooie!
Uitgestrekte handen op het ijskoude glas waar aan de andere kant warme peuterhandjes de zijne raken als ware het een speels kiekeboe spel
achter melkwit waas het gezichtje nu al een vaag verdwijnende schim de contouren in zijn geheugen geëtst haar stille glimlach plots eeuwenoud, de blik op zijn handen gericht, houdt leven in balans
zij tillen elkaar op deze kleine eenheid van hoop tegen de wanhoop.
