pomgedichten.nl

Peter Berger: ‘Inmiddels tikt de thermometer bijna de twaalf aan. Even nog en het is behaaglijk want dat begint hier bij twaalf. Vijftien is luxe…’

Alles wit. Bomen wit, het weiland wit; de horizon verhuld door ijle mist. De vannacht stijf bevroren beukenhaag kraakt in z’n voegen onder een inmiddels druipende laag sneeuw. Gisteravond druilde het vlokken witte drek maar zelfs de kleinste wegjes waren goed begaanbaar. De reistijd een uurtje langer dan normaal want sneeuw en groot licht zijn nu eenmaal geen beste vrinden. Tractors hebben goed werk verricht. Als sneeuwschuivers vermomd. Chapeau. De laatste paar honderd meter uitgezonderd. Glibberglad. Stuurmanskunst. Vooral niet remmen. Nachtrust bij drie celsius is ook een uitdaging. Bij voorkeur slaap ik bloot. Naaktheid zonder lust. Meestal. Maar dat was vannacht een brug te ver. Er moest een trainingsbroek en dikke trui aan te pas komen. Inclusief capuchon. En dan nog. Whisky. Woelmuis. De wollen deken bovenop het dikke donzen dekbed ben je dan zo kwijt. Of allebei. Wakker van kou. Inmiddels tikt de thermometer bijna de twaalf aan. Even nog en het is behaaglijk want dat begint hier bij twaalf. Vijftien is luxe. Het lijf moet nog wennen. Een dag of vier. Dan zullen ook de muren zijn opgewarmd. De houtkachel rochelt en kraakt en de cheminée braakt een sliertje witte rook. Een waterig zonnetje breekt door. Zometeen naar de super. Als ik straks terug ben is het gras weer groen.
\
Peter Berger

wie ‘wint’ de enige echte virtuele ‘sobere woorden’ trofee op pomgedichten punt nl – vrij naar een dichtregel van de deze week overleden dichter John Zwart

we lezen hieronder prachtige gedichten – momenten van afscheid enerzijds maar ook dichters die de geciteerde woorden van sober zijn en sober schrijven van john zwart als het ware als een opdracht in praktijk hebben gebracht -hoe je ook over de overledene van hernehim moge denken – een mens kent vele kanten – we lezen hieronder indrukwekkende gedichten van tijdgenoten – dichters die de overledene een laatste groet brengen. vaak ook puttend uit de memorabele momenten van een of meerdere ontmoetingen. rik van boeckel schreef mij dat hij buiten mededinging mee deed aan deze wedstrijd. maar deze wedstrijd is eigenlijk nooit een wedstrijd en vandaag al helemaal niet. je zou er bijna voor willen sterven om zo een prachtig eerbetoon als kado mee te krijgen – dichters dank jullie wel voor de poëzie. jullie sobere woorden van troost bij dichters vergankelijkheid.

Ton Huizer – i.m. John Zwart
Frans Terken – de laatste boot
Rik van Boeckel -in het poëtisch hart
Alja Spaan – voor dichter, schrijver, vertaler, organisator, wereldverbeteraar, ex-zeeman
Luk Paard – RIP John
Rob Mientjes – Sober niet somber
Peter Posthumus – Zing zeeman, zing met de zee – zij liet je leven
Ien Verrips – niets dan wit
Anke Labrie – je weet de woorden niet
Vera van der Horst – een korreltje zijn
Jako Fennek – en de wind die alles aarzelend streelt

JOHN ZWART: “woorden moeten sober blijven – met witregels…” –
woorden van de deze week overleden dichter John Zwart – op de beelden te zien bij zijn laatste optreden op het einde van de wereld – op ‘de boot van’ Catelijne.

deze week nemen we de oproep van John Zwart tot sober zijn als onderwerp in de zondagochtend – ‘wedstrijd’* op pomgedichten punt nl – wie wint de enige echte virtuele ‘sobere woorden’ trofee op pomgedichten punt nl – u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.

* wedstrijd in de zin van poëzie is nooit een wedstrijd – in de zin van een bespreking van ingestuurde gedichten of memorabele poëziemomenten als vandaag een IM.